Την ώρα που σ’ όλο τον κόσμο:
δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις μετακινήσεις με τραίνα, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τη χώρα του άκρατου καπιταλισμού και της αποθέωσης του αυτοκινήτου – Ηνωμένες Πολιτείες- με τα γνωστά σε πολλούς ‘’park ‘n ride’’ (σταθμεύω και επιβιβάζομαι),
τα τραίνα εκσυγχρονίζονται για ταχύτητες πάνω από 250 km/h,
αξιοποιούνται εγκαταλελειμμένες γραμμές σαν μια μορφή εναλλακτικού τουρισμού,
‘’χύνονται δάκρυα’’ για την κλιματική αλλαγή και γράφονται πολλά για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ως αντίδοτο στο πρόβλημα,
εμείς βλέπουμε να:
ξεπουλιούνται υπηρεσίες (βλέπε ΤΡΑΙΝΟΣΕ) σε ιταλικό αγοραστή για 50 εκατομμύρια,
απαξιώνονται γραμμές, για τον εκσυγχρονισμό των οποίων χρεωθήκαμε και υφιστάμεθα τώρα τις συνέπειες,
καταργούνται πολυσύχναστα δρομολόγια και διατηρούνται άλλα με ελάχιστη συμμετοχή, (στήνεται άραγε ένα καλό άλλοθι για μελλοντικές τους ενέργειες;), αλλά παράλληλα
επιδοτούνται οι νέοι ιδιοκτήτες με 50 εκατομμύρια το χρόνο, για δήθεν ενίσχυση προβληματικών γραμμών και περιοχών.
Αυτά μόνον στις ‘’μπανανίες’’ συμβαίνουν. Και διερωτώμαι, μήπως είμασθε κάτι χειρότερο: μια ευρωπαϊκή μπανανία;
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΣΑΛΙΑΧΗ
Μέλος Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου Τρικάλων
Υ.Γ. Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις αποτέλεσε η ερημική κατάσταση που εμφανίζει ο σταθμός σήμερα σε αντίθεση με προηγούμενα χρόνια, όταν γέμιζαν με κόσμο οι πλατφόρμες αποβίβασης – επιβίβασης με συμπολίτες μας (κυρίως νέους) που προτιμούσαν το τραίνο ως το οικονομικότερο μέσο για τις μετακινήσεις τους αλλά και για ημερήσιες αποδράσεις στις κοντινές παραλίες.
trikalaidees.gr
sidirodromikanea
