Η αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου με τη μετατροπή της γραμμής από μετρική σε κανονική (πλάτους 1,40 μέτρων) ίσως είναι το μοναδικό αναπτυξιακό έργο με "μελλοντικό αποτύπωμα", καθώς πολλά από τα μεγάλα έργα που μελετώνται, δημοπρατούνται και συζητούνται, ουσιαστικά καλύπτουν ανάγκες περασμένων αιώνων και στην Ελλάδα παραμένουν ζητούμενα επειδή δεν υλοποιήθηκαν στην ώρα τους.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο μέσος Ελληνας για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της, ο παγκόσμιος χάρτης των μεταφορών και των μετακινήσεων θα αλλάξει ριζικά εντός της τρέχουσας δεκαετίας και όποιος δεν μπορέσει να πιάσει στασίδι στο νέο "πράσινο" περιβάλλον κινδυνεύει να βρεθεί στη δεύτερη θέση του τρένου της οικονομικής ανάπτυξης. Σε αυτό το νέο χάρτη ο σιδηρόδρομος θα αναδειχθεί σε κορυφαίο μέσο μετακίνησης ανθρώπων και μεταφοράς προϊόντων.
Προσωπικά δεν θα μου κάνει εντύπωση αν σε δυο -τρία χρόνια οι Ευρωπαίοι πολίτες σταματήσουν να καταναλώνουν προϊόντα που μεταφέρονται με ρυπογόνα μέσα μεταφοράς. Οποιος θεωρεί υπερβολική αυτή την εκτίμηση δεν έχει παρά να θυμηθεί το κλίμα που είχε διαμορφωθεί πριν την πανδημία του κορονοϊού από το ακροατήριο της Γκρέτα Τούνμπεργκ και θα συνειδητοποιήσει ότι κάθε άλλο παρά ανύπαρκτη είναι η οικολογική ιδεολογική κυριαρχία στην Ευρώπη. Για του λόγου το ασφαλές υπενθυμίζω ότι η εμπορική διευθύντρια του Σκανδιναβικού Ομίλου Apoll Νίνα Χόρνεβαλ, πέρυσι το Σεπτέμβριο στη Μάνη επεσήμανε ότι στο μέλλον οι Σκανδιναβοί δύσκολα θα ταξιδέψουν σε χώρα με υψηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. "Οσο και αν ακούγεται παράδοξο στην Ελλάδα, πολλοί Βορειοευρωπαίοι θέλοντας να προστατέψουν το περιβάλλον αρνούνται να ταξιδέψουν αεροπορικώς ειδικά σε προορισμούς που δεν σέβονται την οικολογική ισορροπία του πλανήτη" δήλωσε η Χόρνεβαλ αφήνοντας άφωνους όσους παρακολουθούσαμε την εκδήλωση.
Κλείνοντας, πριν επιστρέψουμε με νέο άρθρο γιατί το θέμα θα μας απασχολεί διαρκώς, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 χιλιάδες Ευρωπαίοι έρχονταν με τρένο στην Πελοπόννησο, αν και έπρεπε να αλλάξουν τρένο στην Αθήνα λόγω της μετρικής γραμμής. Εξαιτίας όμως του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία διακόπηκαν τα περισσότερα δρομολόγια και οι επισκέπτες έφυγαν για άλλους προορισμούς. Στη συνέχεια η "επανάσταση" των φθηνών αεροπορικών ταξιδιών έδωσε τη χαριστική βολή στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου. Σήμερα όμως η οικολογία ανασταίνει το τρένο και φέρνει στην πρώτη γραμμή προορισμούς με χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα. Στο χέρι μας είναι να ανέβουμε στο τρένο της νέας εποχής ή να χάσουμε για άλλη μια φορά το τρένο των εξελίξεων, όπως τη δεκαετία του 1990 και του 2000 που χάσαμε το... αεροπλάνο των φθηνών μεταφορών.
Θανάσης Λαγός
eleftheriaonline.gr
