Tη δική της εμπειρία από την κίνησή της στον οικιστικό ιστό των πόλεων με ποδήλατο, περιγράφει μία νεαρή Βολιώτισσα μέσω του volos Street Hackers. Η Ξ. Κασσαβέτη κινήθηκε με το ποδήλατό της στον Βόλο, επιβιβάστηκε με αυτό στο τρένο για Λάρισα και διέσχισε μεγάλο μέρος της γειτονικής πόλης.
Διαβάστε την εμπειρία που καταθέτει:
Είχα πάνω από δυο χρόνια να διασχίσω το κέντρο της Λάρισας. Το έκανα χθες -και μάλιστα με το ποδήλατό μου- και έφαγα φλασιά, σαν να ήμουν σε ευρωπαϊκή πόλη. Πήγα με το τραίνο, στο οποίο είχα μαζί και το ποδήλατο (στο ωτομοτρίς που συνδέει Βόλο-Λάρισα μπορεί κανείς να μεταφέρει ποδήλατο στο βαγόνι με το χώρο για ΑμεΑ, άδικο αυτό για τα ΑμεΑ, να θεωρείται ο χώρος τους τμήμα μεταφοράς οχημάτων, αλλά φαντάζομαι πως αν επιβιβαστεί ένα άτομο σε αμαξίδιο, δεν θα επιτρέψουν τα ποδήλατα). Αλλά αν δεν πάρετε το ποδήλατο μαζί, μην ανησυχείτε, στην κεντρική πλατεία διατίθενται δημοτικά ποδήλατα δωρεάν για μετακίνηση μέσα στην πόλη.
Τέλος πάντων, είχα μια επαγγελματική συνάντηση στην περιοχή του Κολυμβητηρίου και το Κολυμβητήριο στη Λάρισα, σε σχέση με το σιδηροδρομικό σταθμό, είναι ακριβώς όπως και στο Βόλο, στην άλλη άκρη της πόλης. Έτσι διέτρεξα ποδηλατώντας και τις δύο πόλεις, τόσο το πρωί που πήγαινα προς τη δουλειά μου, όσο και το μεσημέρι που επέστρεφα και απέκτησα μια καλή εικόνα της κίνησης σ αυτές. Καμιά σχέση! Συνοψίζω:
1) Στη Λάρισα, στη διαδρομή Σταθμός-Κολυμβητήριο και αντίστροφα, που πρέπει να είναι τουλάχιστον 2-2,5 χιλιόμετρα, ζήτημα να πάτησα άσφαλτο για 200 μέτρα. Όλο το υπόλοιπο το διέτρεξα με ασφάλεια είτε σε ποδηλατοδρόμους είτε σε πεζοδρόμους και πλατείες. Αντίθετα, την ίδια διαδρομή στο Βόλο την έκανα κυρίως από άσφαλτο, μαζί με κάθε είδους τροχοφόρα
2) Το κέντρο της Λάρισας έχει τα τελευταία δυο χρόνια αλλάξει δραματικά: εκτενές δίκτυο ασφαλών ποδηλατοδρόμων, πεζόδρομοι φαρδείς που στην πλειονότητά τους αφήνουν πολύ χώρο για πεζούς, αμαξίδια και ποδηλάτες -χωρίς να μπλοκάρονται από τραπεζοκαθίσματα ή από παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα- άνετη κυκλοφορία λεωφορείων, παρτέρια με λουλούδια, πολλή σκιά στους πολυσύχναστους εμπορικούς δρόμους, είτε από ψηλά φουντωτά δέντρα κλαδεμένα έτσι ώστε να έχουν το φύλλωμα ψηλά και να μην κρύβουν τη βιτρίνα των καταστημάτων (δείτε πάνω φωτογραφία), είτε από καλαίσθητες τέντες που τοποθέτησε ο Δήμος (κάτω φωτογραφία).
3) Κινήθηκα ώρες αιχμής και στις δυο πόλεις. Στη Λάρισα μετακινήθηκα πολύ πιο γρήγορα, με ασφάλεια και δροσερά, μιας και μεγάλο μέρος της διαδρομής ήταν σε ποδηλατόδρομο και σε σκιά! Αντιθέτως, στο Βόλο είχα το γνωστό άγχος του ποδηλάτη, να μην παρασυρθώ από κάποιον που έρχεται πίσω μου, να μην διασταυρωθώ με κάποιον που παραβιάζει προτεραιότητα, να μην ανοίξει κάποιος σταθμευμένος την πόρτα, να μην κολλήσω πίσω από εξάτμιση λεωφορείου, να μην περιμένω κολλημένη σε φανάρι, να μην κατέβω εκατό φορές να πάρω το ποδήλατο στα χέρια, επειδή έχουν μπλοκάρει τον πεζόδρομο και τη ράμπα αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα. Χώρια που ψήθηκα από τον ήλιο.
Οι εικόνες μιλούν. Για τους δύσπιστους, δίπλα είναι η Λάρισα, 5,60€ με επιστροφή η μετακίνηση με το τραινάκι, δοκιμάστε μια βόλτα στο κέντρο της και θα δείτε πόσο άνετα θα μετακινηθείτε, πόσο δροσερά θα απολαύσετε τα ψώνια σας και τον καφέ σας. Κλείνω με την ερώτηση: έχετε δει καμιά σκιά δέντρου στην Ερμού, Δημητριάδος και Ιάσονος του Βόλου ή στους πεζοδρόμους του κέντρου με τα μαγαζιά, τα καφέ και τα εστιατόρια; Για ποδηλατοδρόμους δε χρειάζεται να σας ρωτήσω…
thenewspaper.gr
