Με θλίψη πληροφορηθήκαμε την είδηση του θανάτου του γνωστούς σε όλους μας ζωγράφου των τρένων Στέλιου Μαυρομάτη. Για τον γράφοντα η θλίψη είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί είχε την τύχη να γνωρίσει πριν 16 χρόνια τον εξαιρετικό καλλιτέχνη και άνθρωπο Στέλιο Μαυρομάτη.
Σήμερα αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε το αφιέρωμα που κάναμε και δημοσιεύσαμε το Δεκέμβριο του 2004 στο Περιοδικό «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ».
Γράφαμε τότε με τίτλο Στέλιος Μαυρομάτης: ο ζωγράφος των τρένων.
Με τις πινελιές του, δίνει «ζωή» στα άψυχα αντικείμενα, τα ανασύρει από την αφάνεια και τα μετατρέπει σε πολύχρωμα καλλιτεχνικά στολίδια.
Είναι ο άνθρωπος που με τα έργα του, έχει κατακτήσει τις καρδιές των φίλων της ζωγραφικής και ιδιαίτερα των φίλων που αγαπούν το σιδηρόδρομο.
Αναφερόμαστε στον γνωστό ζωγράφο της Θεσσαλονίκης, Στέλιο Μαυρομάτη, γνωστός επίσης, ως ζωγράφος των τραίνων, όχι βέβαια τυχαία, αφού το μεγαλύτερο μέρος των έργων του, αναφέρεται στα τραίνα.
Τον συναντήσαμε έχοντας μαζί του μια σύντομη συνομιλία, όπου του ζητήσαμε να μας μιλήσει για το ξεκίνημα του και την μετέπειτα πορεία του. Μας είπε: «Το σπίτι όπου εμένα ήταν πίσω από τον επιβατικό σταθμό Θεσσαλονίκης, στα λεγόμενα σιδηροδρομικά σπίτια.
Είχαν περάσει δυο χρόνια, από τότε που είχα εγκατασταθεί με την σύζυγό μου εκεί. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το τραίνο, ώσπου ένα βράδυ ακούγοντας το σφύριγμα, κάπως κεντρίστηκα και την άλλη μέρα την ώρα που περνούσε ένα τρένο είπα : "Δεν ζωγραφίζω ένα τρενάκι". Από εκεί ξεκίνησα και έγινα ο ζωγράφος των τραίνων. Τώρα ακόμα ζωγραφίζω τραίνα, εκτός από αυτήν την περίοδο που ζωγραφίζω το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπως έχω ζωγραφίσει και άλλες περιοχές όπως η Γενεύη, το Άμστερνταμ, η Βενετία, η Σαντορίνη κ.α. Παρόλα αυτά είναι έργα κλειστά, μικρές σειρούλες. Η βασική μου δουλεία είναι το τραίνο».
Ρωτήσαμε τον κ. Μαυρομάτη για την αποδοχή των έργων του από τον κόσμο. Μας είπε: «Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Στην Αμερική, έκανα μια έκθεση με τραίνα. Εκεί είναι που πραγματικά τα λατρεύουν και τρελαίνονται. Εκεί υπάρχουν πολλά μουσεία που όταν μπαίνεις μέσα, αναρωτιέσαι που μπήκα.
Είναι τόσο ωραία και τόσο οργανωμένα. Εγώ έκανα την έκθεση και κράτησε 1,5 μήνα. Έζησα την πιο ωραία στιγμή της ζωής μου. Εντυπωσιάστηκε ο κόσμος από την δουλειά μου . Αυτό μου δίνει την δύναμη να συνεχίσω».
Δεν έχουμε παρά το να ευχηθούμε στο ζωγράφο των τραίνων καλή συνεχεία και στο μέλλον.
Χρήστος Γιαννακίδης
