Στην εποχή μας, μπορεί το τρένο να μην αποτελεί το πιο δημοφιλές ταξιδιωτικό μέσο, ωστόσο ένα πολύωρο ταξίδι σε βαγόνι στο εξωτερικό θα αποτελεί πάντα εμπειρία – ζωής.
Πόσο μάλλον αν αυτό συμβαίνει πάνω στις ράγες του "τρένου – σφαίρα", που πιάνει με άνεση ακόμα και τα 300χλμ την ώρα και μάλιστα σε περιβάλλοντα ανθεκτικά σε σεισμούς και κυκλώνες.
Έτσι αποκαλούν το Shinkansen (Σινκανσέν, ελληνιστί Νέα Γραμμή Κορμός) το "υπέρ εξπρές" δίκτυο σιδηροδρομικών γραμμών υψηλής ταχύτητας της Ιαπωνίας με την κλασσική όψη που θυμίζει σφαίρα, που μετρά πάνω από μισό αιώνα ιστορίας. Διάστημα κατά το οποίο έχει επεκταθεί για να ενώσει τις περισσότερες κύριες πόλεις στις νήσους Χονσού και Κιούσου.
Έτσι αποκαλούν το Shinkansen (Σινκανσέν, ελληνιστί Νέα Γραμμή Κορμός) το "υπέρ εξπρές" δίκτυο σιδηροδρομικών γραμμών υψηλής ταχύτητας της Ιαπωνίας με την κλασσική όψη που θυμίζει σφαίρα, που μετρά πάνω από μισό αιώνα ιστορίας. Διάστημα κατά το οποίο έχει επεκταθεί για να ενώσει τις περισσότερες κύριες πόλεις στις νήσους Χονσού και Κιούσου.
Η αρχική κατασκευή
Η Ιαπωνία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που κατασκεύασε σιδηροδρομικές γραμμές προορισμένες αποκλειστικά για κίνηση σε υψηλές ταχύτητες, καθώς λόγω της πολύ ορεινής φύσης της χώρας, το προϋπάρχον δίκτυο ήταν τρομακτικά αργό.
Η ονομασία "Σινκανσέν" πρωτοχρησιμοποιήθηκε επίσημα το 1940, όταν προτάθηκε η δημιουργία γραμμής μεικτής -επιβατικής και εμπορικής- κυκλοφορίας που να ενώνει το Τόκιο με το Σιμονοσέκι, χρησιμοποιώντας ατμήλατη και ηλεκτρική έλξη και με μέγιστη ταχύτητα τα 200χλμ την ώρα. Διπλάσια δηλαδή από εκείνη που έπιανε τότε το πιο γρήγορο ιαπωνικό τρένο.
Κατά τη διάρκεια της επόμενης τριετίας, το Υπουργείο Σιδηροδρόμων ανέπτυξε πιο φιλόδοξα σχέδια για επέκταση της γραμμής στο Πεκίνο, μέσω σήραγγας προς την Κορέα, και ακόμα προς την Σιγκαπούρη, καθώς και για κατασκευή συνδέσεων προς τον Υπερσιβηρικό Σιδηρόδρομο και άλλες γραμμές - κορμούς της Ασίας. Σχέδια που εγκαταλείφθηκαν το 1943, λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αν και ορισμένες σήραγγες του σημερινού Σινκανσέν ανάγονται στα έργα της εποχής του πολέμου.
Η κυβερνητική έγκριση για την απενεργοποίηση του σχεδίου Σινκανσέν ήρθε το 1958 και η κατασκευή του πρώτου τμήματος του Τοκάιντο Σινκανσέν μεταξύ του Τόκιο και της Οσάκα ξεκίνησε ένα χρόνο μετά.
Η πρώτη διαδρομή
Το πρώτο τρένο έφυγε από το Τόκιο με προορισμό την Οσάκα, στις 6 το πρωί την 1η Οκτωβρίου του 1964, προλαβαίνοντας εγκαίρως τους Ολυμπιακούς Αγώνες που λάμβαναν χώρα στην ιαπωνική πρωτεύουσα. Το ταξίδι διήρκησε τέσσερις ώρες με ταχύτητα 200χλμ την ώρα. Η επιτυχία του ήταν άμεση, φτάνοντας τα 100 εκατομμύρια επιβάτες σε λιγότερο από τρία έτη, στις 13 Ιουλίου 1967 και το ένα δισεκατομμύριο επιβάτες το 1976.
Σήμερα, τα νέα τρένα Σινκανσέν πραγματοποιούν το ίδιο ταξίδι σε μόνο 2,5 ώρες, σε κανονική λειτουργία σε ταχύτητες έως 300χλμ την ώρα, τοποθετώντας τα ανάμεσα στα γρηγορότερα του κόσμου, μαζί με το γαλλικό TGV, το ιταλικό TAV, το ισπανικό AVE, το γερμανικό ICE και το νοτιοκορεατικό KTX.
Αξιοπιστία και ασφάλεια
ΤΡΕΝΟ ΙΑΠΩΝΙΑΔεν είναι διάσημα μόνο για την ταχύτητα, αλλά και για την ακρίβεια, την άνεση, την φιλοξενία που προσφέρουν, αλλά κυρίως για την ασφάλεια και την αξιοπιστία τους. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι μέσα στα 55 χρόνια λειτουργίας τους δεν έχει σημειωθεί κάποιο σοβαρό ατύχημα. Μάλιστα, έχει προβλεφθεί ένα σύστημα ανίχνευσης σεισμών, που μπορεί να ακινητοποιήσει το τρένο σε μηδενικό χρόνο. Τόσο η Ινδία, όσο και η Βρετανία βρίσκονται μεταξύ των χωρών που έχουν επιλέξει την τεχνολογία του συγκεκριμένου δικτύου για το δικό τους.
ΠΗΓΗ: Esquire.com.
sportdog.gr
