Σε μια χώρα με δημόσιο χρέος σήμερα 182% του ΑΕΠ, προσωπικά, πέρα από το μετρό, θα σκεφτόμουν περισσότερο το τραμ για τις μεγαλουπόλεις.
Και τούτο, διότι είναι δέκα φορές οικονομικότερο ανά χιλιόμετρο γραμμής, πολύ πιο ευέλικτο και σύντομο ως διάρκεια κατασκευής, που συμβάλλει τα μάλα στην ανάπλαση του αστικού περιβάλλοντος και στη δραστική μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Ακόμη, συνδυάζεται θαυμάσια με πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους, κάτι που έχει άμεση ανάγκη η Αθήνα και όχι μόνο. Το τραμ εδώ το έχουν δαιμονοποιήσει επειδή νομίζουν ότι παρεμποδίζει την κυκλοφορία των υπολοίπων ή έστω την περιορίζει.
Για το δεύτερο, ορθώς. Είναι και ζητούμενο άλλωστε για μια ανεκτή ποιότητα ζωής στις πόλεις. Για να αφήσει ο άλλος το Ι.Χ., πρέπει να του δώσεις μια εναλλακτική σύγχρονη, πολυτελή (αναφέρομαι στα οχήματα τραμ που αναμένονται για το δίκτυο της Αθήνας) και αξιόπιστη. Για το πρώτο, κανένα πρόβλημα επί της ουσίας δεν υπάρχει αν η χάραξη συνδυαστεί με ανισόπεδους κόμβους και μερική υπογειοποίηση όπου χρειαστεί.
Σε προηγούμενη επιστολή μου πρότεινα για το υφιστάμενο δίκτυο δύο τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά και από τον Πειραιά στο Κερατσίνι μπορεί σε μεγάλο βαθμό να πάει υπόγειο.
Επίσης, μια πολύ καλή ιδέα, που δεν έχει σκεφτεί κανείς προς το παρόν να εφαρμόσει για άμεση επέκταση του δικτύου τραμ, είναι ο «δυτικός-βόρειος περιμετρικός άξονας» από Πειραιά προς Αγία Παρασκευή, όπως τον προέβλεπε η πρόταση Πολύζου του 2004. Με σύνδεση σταθμών των γραμμών 1, 2, 3 και της μελλοντικής 4 του μετρό, συν τον προαστιακό/υπεραστικό σιδηρόδρομο.
Σπύρος Γιακουμακης
Γράμματα Αναγνωστών
kathimerini.gr
