Της Χριστίνας Χαλεπλίδου
Όλα ήταν έτοιμα από νωρίς. Ο χώρος, οι ομιλίες, η επιλογή την καλεσμένων, οι προσκλήσεις των δημοσιογράφων, το τυπικό της εκδήλωσης. Αυτά τα εγκαίνια δεν θα εγκαινίαζαν απλώς. Θα έπρεπε να πείσουν ότι εγκαινιάζουν. Γιατί συνήθως με τα εγκαίνια ανοίγουμε με τον πλέον επίσημο τρόπο και για να πάνε καλά οι δουλειές, ανοιχτό μαγαζί.
Όμως ο σταθμός Έκθεση - Σιντριβάνι του μετρό δεν λειτουργεί, αφού δεν έχει συρμό. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους αρμόδιους για τη λειτουργία του να φροντίσουν για μία λαμπρή τελετή με όλα τα χαρακτηριστικά των εγκαινίων. Για το σασπένς και την απαραίτητη κλιμάκωση της δραματουργίας ο σταθμός είχε ανοίξει τις πύλες του την προηγούμενη στους εκπρόσωπους του Τύπου της πόλεώς μας -και κυρίως των πόρταλ, που διασφαλίζουν αμεσότητα και γρήγορη διάχυση της πληροφορίας.
Η ξενάγηση φυσικά είχε και φωτογράφιση. Έτσι των εγκαινίων ανήμερα όλα τα ΜΜΕ νόμιζαν ότι ήταν τα πρώτα που μπήκαν στον σταθμό Σιντριβάνι-Έκθεση και το διαλαλούσαν. Όταν ήρθε η ώρα να μπει και ο πρωθυπουργός, τα πάντα θύμιζαν μετρό εκεί ακριβώς απέναντι από τη γνωστή τρύπα που στοίχειωσε την πόλη για δεκαετίες.
Ανεβαίνοντας την κυλιόμενη σκάλα που οδηγούσε στο πουθενά, γιατί σταθμό έχουμε, συρμούς δεν φέραμε ακόμη, ο πρωθυπουργός άδραξε την ευκαιρία να ρωτήσει τον κάτοχο του σχετικού χαρτοφυλακίου υπουργό αν ολοκληρώθηκαν οι άλλοι σταθμοί. Φαντάζομαι πως ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος επέτρεπαν λεπτομερή αναφορά στο σταθμό Βενιζέλου, λόγω της περιπλοκότητας της κατάστασης... Στην ικανοποιητική εξέλιξη της εκδήλωσης συνέβαλαν όλες οι μικρές λεπτομέρειες που έφτιαξαν το σύνολο.
Μία από αυτές όμως είναι που έκανε τη διαφορά και ταυτόχρονα χάλασε τη σούπα της όλης φιέστας. Τα εκδοτήρια του σταθμού περίμεναν τους επιβάτες να τους εξυπηρετήσουν. Μόνο την τιμή των εισιτηρίων δεν ανέφεραν. Φευ όμως, κάποιοι ενοχλητικοί φωτορεπόρτερ παρατήρησαν ότι τα εκδοτήρια δεν ήταν αληθινά. Ήταν fake, virtual reality, εικονική πραγματικότητα ντε.
Ζωγραφιά σε μουσαμά φτιαγμένη, ώστε να αγγίζει την τελειότητα από καλλιτέχνη που κατάφερε να τα φιλοτεχνήσει με τέτοια λεπτομέρεια, που είναι ν’ απορεί κανείς πώς δεν του ανέθεσαν να φτιάξει και συρμούς για μία βόλτα.
Θα μπορούσε μάλιστα να ολοκληρώσει με ανθρωπάκια στη στάση με προορισμό το σταθμό, που θα κάνουν τους άλλους ν’ αναρωτιούνται γιατί δεν παίρνουν κι αυτοί το μετρό, παρά επιμένουν να μετατρέπονται καθημερινώς σε σαρδέλες κονσέρβας στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5-6 Ιανουαρίου 2019
makthes.gr
