Πάνε 3-4 χρόνια. Εγκαίνια της ΔΕΘ. Είχαμε διασταυρωθεί με κορυφαία στελέχη ενός τεχνικού οργανισμού. Κουβέντα στο πόδι για τη χάραξη του τρένου στην Πάτρα. Μας είχαν αφήσει να καταλάβουμε ότι η υπόγεια διέλευση από το πολεοδομικό συγκρότημα τους φαινόταν υπερφίαλη και ανοικονόμητη.
Επιστρέψαμε στην Πάτρα προβληματισμένοι, αλλά ου πόρρω απέχει η διατύπωση αυτών των επιφυλάξεων από την πραγμάτωση του επονείδιστου αδικήματος του ενδοτισμού, σε μια πόλη όπου είναι υποχρεωτικό να τα λες όλα ευχάριστα.
Και έτσι διαβιούσαμε με όλα τα πουλιά του δάσους να κελαηδούν τον σκοπό ότι η υπόγεια διέλευση είναι κερδισμένη υπόθεση. Αυτό που έμενε να παλέψουμε ήταν όσο μεγαλύτερη υπογειοποίηση στον παραλιακό άξονα από Ρίο έως Κανελλοπούλου.
Πριν μερικές εβδομάδες: Μιλάμε με ανθρώπους του τεχνικού κόσμου. Καταθέτουν αμφιβολίες αν είναι τεχνικά εφικτή η υπόγεια χάραξη μεγάλης κλίμακας. Το καταγράφουμε, μετά προσοχής, μη μας πάνε μέσα για μειοδοσία και κλονισμό ηθικού του στρατεύματος, την ώρα που οι τοπικές δυνάμεις μάχονται με περιστασιακά κείμενα.
Κατεβαίνει ο υπουργός στην Πάτρα. Και αποκαλύπτει τον μεγάλο πίνακα: Υιοθετείται η υπόγεια διέλευση από Ρίο μέχρι Αγιο Διονύσιο. Και αυτό ήταν. Από Αγιο Διονύσιο μέχρι νέο λιμάνι; Υπάρχει η πρόθεση, αλίμονο. Αυτό άλλωστε προβλέπει ο αρχικός σχεδιασμός. Αλλά από τον σχεδιασμό μέχρι το έργο λείπουν κάτι δεκάδες εκατομμύρια και η τεχνική προετοιμασία. Λείπουν και κάτι χρόνια: Το τρένο θα φτάσει στον Αγιο Διονύσιο το 2022. Αρα στο νέο λιμάνι θα το περιμένουμε λίγο πριν τα 300 χρόνια από την Επανάσταση της 25ης Μαρτίου.
Γιατί μας φτάνει ο Αγιος Διονύσιος; Γιατί εκεί είναι το παλιό εμπορικό λιμάνι. Ο όρος για να χρηματοδοτήσει η ΕΕ το έργο ήταν να εξυπηρετεί εμπορικές μεταφορές. Ειδάλλως θα ήθελε τα λεφτά πίσω. Ορίστε λοιπόν: Το τρένο συνδέεται με λιμάνι εμπορικό. Πιάσαμε τον στόχο.
Και το νέο εμπορικό λιμάνι; Υποτίθεται ότι τον προηγούμενο καιρό αναζητούσαμε χρηματοδότηση ώστε να ξεκινήσει. Πώς θα τεκμηριωθεί η σκοπιμότητα χωρίς σιδηροδρομική προοπτική;
Οι τοπικές αρχές, στο μεταξύ, δεν κρύβουν τα χαμόγελα. Τρένο θέλαμε, υπόγειο θέλαμε, υπέργειο πάρκο θέλαμε, τα έχουμε όλα. Η κυρίως Πάτρα, στο μεταξύ μένει άσκαφτη.
Και έχουμε τα εξής σενάρια:
>Μένουμε επ' αόριστον με το σημερινό, βόρειο εμπορικό λιμάνι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται πολεοδομικά και κυκλοφοριακά. Επίσης, με τις εγκαταστάσεις του σιδηροδρόμου στην Παπαφλέσσα στη σημερινή οικτρή μορφή, ένα οικοπεδικό χάος για έναν προαστιακό σιδηρόδρομο.
>Προωθούμε την επέκταση του τρένου στο νέο λιμάνι, αλλά πλέον σκάβοντας την πόλη ΑΦΟΥ θα έχει αρχίσει η αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου. Ή μη σκάβοντάς την, αλλά επίγεια Τρικούπεια διέλευση.
Αυτά ως συνόψιση των δεδομένων που κόμισε η επίσκεψη Σπίρτζη. Σημειωτέον ότι πολλοί αμφιβάλλουν εάν βγαίνει το έργο με τα λεφτά που υπολόγισε ο υπουργός, αλλά το πιθανότερο είναι να υπάρχει άλλος υπουργός, οπότε θα κληθεί εκείνος να αναλάβει τα κάστανα.
Αλλά θα έχουν περάσει οι εκλογές του 2019 και θα έχουν κάνει όλοι, μαχητικοί διεκδικητές και γενναιόδωροι παραχωρητές τη δουλειά τους.
pelop.gr
