Ενα ζήτημα μιας εβδομάδας που έχει διαρκέσει εννέα χρόνια. Πρόκειται για την λειτουργία δύο χώρων στάθμευσης δυναμικότητας τετρακοσίων οχημάτων από τον Δήμο Πατρέων, με καθεστώς προσωρινής παραχώρησης από τις διοικήσεις του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ, ώστε να αμβλυνθεί το κυκλοφοριακό.
Ο Δήμος επανέφερε την διεκδίκηση το 2016, αλλά και πάλι ο χώρος παραμένει αναξιοποίητος μέχρι να φτάσει το σύγχρονο τρένο στην Πάτρα.
Ο Δήμος επανέφερε την διεκδίκηση το 2016, αλλά και πάλι ο χώρος παραμένει αναξιοποίητος μέχρι να φτάσει το σύγχρονο τρένο στην Πάτρα.
Οι σωροί του χαλικιού που έχουν εναποτεθεί εντός του οικοπέδου που βρίσκεται το παλιό αμαξοστάσιο μας κίνησαν την περιέργεια για δύο λόγους: Αφενός ως προς την σκοπιμότητα να βρίσκονται εκεί, και αφετέρου αν συνιστά επιλογή αξιοποίησης του ακινήτου η συγκεκριμένη «χρήση».
Το πρώτο ερωτηματικό μας απαντήθηκε στα πλαίσια του ρεπορτάζ. Οι τόνοι χαλικιών έχουν εναποτεθεί προσωρινά και χρησιμεύουν στη συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου.
Στη γλώσσα των σιδηροδρόμων ονομάζονται έρματα και βοηθούν στο να μείνουν οι ράγες με ασφάλεια στη θέση τους. Επίσης, το στρώμα του χαλικιού δεν επιτρέπει να αναπτυχθεί βλάστηση κάτω από τις ράγες. Προφανώς, εξυπηρετεί τις ανάγκες του υπό κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου, καθώς στην Πάτρα θα αργήσει να σφυρίξει το τρένο μερικά χρόνια…
Το δεύτερο ερωτηματικό μας σχετίζεται με την αξιοποίηση του ακινήτου στον Αγιο Διονύσιο μέχρι να φτάσει ο σύγχρονος σιδηρόδρομος στην πόλη. Εδώ υπάρχει κενό. Πρόταση υπήρχε εκ μέρους της πόλης από τον Σεπτέμβριο του 2009 και είχε εγκριθεί από την τότε κυβέρνηση.
Οι διοικήσεις του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ είχαν συναινέσει, μετά την παρέμβαση του πρώην υφυπουργού μεταφορών Μιχάλη Μπεκίρη, να παραχωρηθεί προσωρινά το πρώην μηχανοστάσιο για να δημιουργηθούν εκεί περίπου 400 θέσεις στάθμευσης οχημάτων για να δοθεί μια κυκλοφοριακή ανάσα στην πόλη.
Οι χώροι του πρώην αμαξοστασίου (μαζί και αυτό του Αγίου Ανδρέα) είχε παραχωρηθεί «προσωρινά και άνευ ανταλλαγμάτων εκ μέρους του Δήμου» από τις διοικήσεις του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης των δύο φορέων. Το μνημόνιο υπογράφτηκε, αλλά το θέμα κόλλησε μετά την κυβερνητική μεταβολή του 2009.
Το αίτημα υποβλήθηκε εκ νέου στην επόμενη κυβέρνηση. Τα στελέχη της οποίας είχαν μεταφέρει στο δήμο ότι θα ικανοποιήσουν το αίτημα της πόλης. Δεν πρόλαβαν ή δεν ήθελαν όμως, καθώς διατυπώθηκε στο δήμο η απαίτηση να παραχωρηθούν τα μηχανοστάσια έναντι οικονομικού ανταλλάγματος.
Η υπόθεση κόλλησε ξανά στα γρανάζια της πολιτικής και της γραφειοκρατίας. Η τελευταία φορά που υποβλήθηκε το αίτημα για το ακίνητο του Αγίου Διονυσίου ήταν τον Ιούνιο του 2016.
Ο αντιδήμαρχος Παύλος Στάμος το είχε καταθέσει στον υπουργό υποδομών Χρήστο Σπίρτζη και στη διοίκηση του ΟΣΕ, τονίζοντας ότι: «Στους ελεύθερους χώρους του σταθμού μπορούν να αναπτυχθούν θέσεις στάθμευσης, που θα χρησιμοποιηθούν δωρεάν από τους δημότες μας. Από το συγκεκριμένο σημείο και άλλο γειτονικό οι οδηγοί θα πηγαίνουν στο κέντρο της πόλης με λεωφορεία του Δήμου…».
Τους διεμήνυε ότι ο δήμος δεν θα στεκόταν εμπόδιο στις εργασίες όταν το τρένο φτάσει στην Πάτρα και διαβεβαίωνε ότι η πόλη θα αναλάμβανε την υποχρέωση να παραδώσει τον σταθμό όταν θα τον ζητήσει ο ΟΣΕ για τις εργασίες εκσυγχρονισμού της γραμμής.
Συμπέρασμα: Χάθηκαν εννέα χρόνια σε συζητήσεις και αλληλογραφία ενώ θα μπορούσε εξ αρχής να έχει διευκολυνθεί η πόλη στην αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού για το ίδιο διάστημα...
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ
Πηγή: pelop.gr
