Από πού περνάνε οι δρόμοι του μεταξιού;
Ακόμη και από την Αρκτική. Γιατί το Πεκίνο φιλοδοξεί να ανοίξει κι έναν πολικό δρόμο του μεταξιού, εκμεταλλευόμενο το λιώσιμο των πάγων που προκαλεί η υπερθέρμανση του πλανήτη. Κι αυτή η φιλοδοξία δεν είναι άνευ αντικειμένου: ο δρόμος αυτός θα μείωνε κατά πολύ τους χρόνους πλεύσης από την Ασία στην Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, ένα πλοίο που θα ξεκινούσε από τη Σαγκάη θα χρειαζόταν περίπου είκοσι ημέρες και 3.000 ναυτικά μίλια λιγότερα για να φτάσει στο λιμάνι του Ρότερνταμ από τον Πολικό Δρόμο, ενώ η κλασική διαδρομή από τον Ινδικό Ωκεανό, τη Διώρυγα του Σουέζ και τη Μεσόγειο διαρκεί 48 ολόκληρες ημέρες.
Η φιλοδοξία της Κίνας έχει τη στήριξη της Ρωσίας. Για τους Δυτικούς, πάλι, είναι η απόδειξη ότι οι Κινέζοι έχουν βάλει στο μάτι τους φυσικούς πόρους της Αρκτικής δεδομένου ότι εκεί βρίσκεται -όπως εκτιμάται- το 22% των υδρογονανθράκων που παραμένουν ανεκμετάλλευτοι. Ενστάσεις διατυπώνονται και για την τύχη ενός οικοσυστήματος που δεν αισθάνεται πολύ καλά τώρα τελευταία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το καλοκαίρι του 2010 είχαν περάσει μόλις τέσσερα πλοία από τον Βορρά με ένα συνολικό φορτίο 110.000 τόνων, ενώ το 2017 ακολούθησαν τον πολικό δρόμο 47 πλοία με συνολικό φορτίο 1,26 εκατομμύρια τόνους προϊόντων.
Ο Αρκτικός Ωκεανός επεκτείνεται σε μια επιφάνεια περίπου 14 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, δικαιώματα επί του οποίου έχουν ο Καναδάς, η Δανία, η Φινλανδία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ρωσία, η Σουηδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2013 η Κίνα έγινε δεκτή ως παρατηρητής στο Αρκτικό Συμβούλιο. Από τότε το Πεκίνο κινήθηκε σε διάφορα μέτωπα: συνεργάστηκε με την Ισλανδία στις υπεράκτιες έρευνες για πετρέλαιο και με την Ρωσία για έναν αγωγό φυσικού αερίου, ενώ πρωταγωνίστησε στην τοποθέτηση ενός καλωδίου οπτικών ινών μήκους 10.500 χιλιομέτρων που φτάνει στην Ευρώπη μέσω του εδάφους της Φινλανδίας.
Πηγή: protagon.gr
