Αγανάκτηση. Ο εργαζόμενος του μόχθου, του 8ωρου που μπορεί να γίνει δεκάωρο και δωδεκάωρο, της εβδομαδιαίας εργασίας χωρίς ρεπό -λόγω της έλλειψης προσωπικού στα νοσοκομεία- ο συγγενής που στέκεται για ολόκληρα 24ωρα δίπλα στον άρρωστο άνθρωπό του, όλοι αισθάνονται ότι τους υπολογίζουν σαν έναν απλό αριθμό!
Αυτούς τους… αριθμούς μέτρησαν προφανώς οι Ιταλοί νέοι ιδιοκτήτες της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και αποφάσισαν ότι δε χρειάζεται να μπουν στον κόπο να μεταφέρουν με λεωφορεία για όλο το καλοκαίρι όσους εξυπηρετεί ο προαστιακός -μέσω Καστελόκαμπου- προς το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο των Πατρών αλλά και το Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Ρίο.
Αναχώρησαν οι φοιτητές, έκλεισε για 15 μέρες το Πανεπιστήμιο (οι διοικητικές υπηρεσίες μόνο, διότι η πλειοψηφία του εκπαιδευτικού προσωπικού λαμβάνει από ελάχιστη έως καθόλου άδεια), βρήκαν την ευκαιρία να κόψουν τη γραμμή για να… ξεκουραστεί και το προσωπικό τους.
Ξέχασαν όμως όλους τους άλλους χρήστες… Αυτούς που δεν πάνε διακοπές, γιατί ο συγγενής τους είναι κλινήρης, τους εργαζόμενους στο Νοσοκομείο, που εδώ και χρόνια λαμβάνουν ελάχιστη καλοκαιρινή άδεια για να συνεχίσει να υπάρχει δημόσια και δωρεάν υγεία.
Ξέχασαν κάποιους… αριθμούς που δεν είναι όμως αριθμοί, αλλά αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι. Που θεωρούσαν ότι πρέπει να είναι ευγνώμονες διότι ο ΟΣΕ, αδιάλειπτα μέχρι χθες, φρόντιζε για την τακτική μεταφορά τους, και έτρεχαν να κλείσουν τις κάρτες μηνιαίας και ετήσιας μεταφοράς, προκαταβάλλοντας ουσιαστικά το κόστος της, πριν αυτή συντελεστεί.
Πραγματικά, στη δημόσια μεταφορά, από αυτούς που έλαβαν το κερδοφόρο μερίδιο της ΕΡΓΟΣΕ -έναντι ενός μικρού, φθηνού αντιτίμου- πλέον είμαστε αντιμέτωποι και με εμπορικές πολιτικές… φτήνιας!
Πηγή: pelop.gr
