Η Λαυρεωτική, περιοχή που αστικοποιείται με ταχείς ρυθμούς εδώ και 20 χρόνια είναι μία από τις πιο σημαντικές για το αύριο της Αττικής με την παρουσία του λιμανιού του Λαυρίου να παίζει καθοριστικό ρόλο.
Η ιστορία της επέκτασης του Προαστιακού Σιδηρόδρομου της Αθήνας προς τη Λαυρεωτική και το Λιμάνι του Λαυρίου είναι ένα σήριαλ που έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη δεκαετία και καλά κρατεί ακόμα.
Είναι άλλωστε μνημειώδης η κόντρα μεταξύ Υπουργείου-ΟΣΕ-ΕΡΓΟΣΕ για τον τρόπο διέλευσης του τρένου στην περιοχή. Τότε είχε επικρατήσει η απόφαση να οδεύσει το τραίνο στην περιοχή με ισόπεδες διαβάσεις, με πρόσχημα το κόστος, με αποτέλεσμα εφόσον το πλάνο αυτό πραγματοποιηθεί σχεδόν άμεσα να χρειάζονται νέες δημοπρατήσεις δεκάδων εκατομμυρίων για υπόγειες διαβάσεις οχημάτων για να αποφευχθούν τα ατυχήματα με πεζούς και συγκρούσεις οχημάτων-τραίνων.
Το πιο πρωτότυπο δε, τότε είναι η απόφαση να μην υπάρξει κανονική σιδηροδρομική ηλεκτροκίνηση στο δίκτυο αλλά μία «τύπου τρόλεϊ» που όπως αναφέρουν στελέχη της ΕΡΓΟΣΕ θα δημιουργούσε μία ιδιομορφία, καθώς το τρένο μόλις έφτανε στο Κορωπί θα έπρεπε να αλλάξει τις «κεραίες» του για να μπορέσει να συνεχίσει τη διαδρομή μέχρι το Λαύριο μιας και το σύστημα ηλεκτροκίνησης τρόλεϊ είναι διαφορετικό από το σύστημα της κλασικής ηλεκτροκίνησης.
Ουσιαστικά θα έπρεπε να υπάρχουν ειδικού τύπου τρένα που να είναι συμβατά και με τις 2 τεχνολογίες, με ότι αυτό σημαίνει στο κόστος τους. Για όσους θυμούνται αντίστοιχη περίπτωση συναντάμε στη γραμμή Δ.Πλακεντίας-Αεροδρόμιο όπου οι κάποιοι συρμοί του Μετρό, με ειδική κατασκευή, σταματούν να παίρνουν ηλεκτρισμό από τις γραμμές βγαίνοντας στο δίκτυο του Προαστιακού και «ανεβαίνουν» κεραίες για να συνεχίζουν τη διαδρομή μέχρι το Αεροδρόμιο και τούμπαλιν.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Εκτός του ότι θα έπρεπε να έχουμε ειδικά κατασκευασμένα τρένα που θα μπορούσαν να εκτελούν το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όλα τα υπόλοιπα τραίνα που θα κινούνται με το γνωστό σύστημα της σιδηροδρομικής ηλεκτροκίνησης πολύ απλά δεν θα μπορούσαν να πηγαίνουν προς Λαύριο. Για παράδειγμα ένα τρένο προερχόμενο από το Κιάτο θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το Κορωπί και εκεί οι επιβάτες να κάνουν μετεπιβίβαση στα «ειδικά» τρένα και να πάνε μέχρι το Λαύριο.
Το πρόβλημα όμως γίνεται ακόμα μεγαλύτερο καθώς όταν θα θελήσει μία ιδιωτική σιδηροδρομική εταιρεία να διεξάγει δρομολόγια προς Λαύριο πολύ απλά τα τρένα της δεν θα μπορούσαν να κάνουν το δρομολόγιο αν προηγουμένως δεν γινόταν η «πατέντα» για να τρέχουν στο τμήμα Κορωπί-Λαύριο με την ηλεκτροκίνηση τύπου «τρόλεϊ». Αυτό είναι επίσης ένα σοβαρό πρόβλημα αν σκεφτούμε ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί αλλά και πως από το 2018 ανοίγει η σιδηροδρομική αγορά στην Ελλάδα και θα υπάρξει είσοδος ιδιωτών.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως σύμφωνα με πληροφορίες από την ΕΡΓΟΣΕ πρόκειται να προσληφθεί τεχνικός σύμβουλος για την υποβοήθηση της ολοκλήρωσης της οριστικής μελέτης καθώς υπάρχει ήδη μία προμελέτη. Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται η δημοπράτηση του έργου με τη μέθοδο της μελέτης-κατασκευής υπό το πρίσμα ενός διαγωνισμού ΣΔΙΤ. Με αυτό τον τρόπο όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες αλλά και θα ελαφρυνθεί το νέο ΕΣΠΑ καθώς το έργο της επέκτασης προς Λαύριο είναι στον κατάλογο του ΥΜΕ-ΠΕΡΑΑ με 140εκ.ευρώ ποσό που εφόσον το παραπάνω πλάνο γίνει πραγματικότητα θα διοχετευθεί σε άλλα έργα.
Ο Δήμαρχος Λαυρίου Δημήτρης Λουκάς για το θέμα σχολίασε στο ypodomes.com «η επέκταση του τρένου μέχρι το Λαύριο είναι ένα από τα πιο αναπτυξιακά έργα όχι μόνο για την Αθήνα αλλά για ολόκληρη την Αττική ενώ αναβαθμίζει το ρόλο του λιμανιού του Λαυρίου. Θα δώσει σημαντική ώθηση στην περιοχή και θα πρέπει να επισπευσθούν οι διαδικασίες υλοποίησης του. Ένα τέτοιο έργο θα πρέπει να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα το κάνουν συμβατό με το υπόλοιπο δίκτυο της χώρας.»
Πηγή: ypodomes.com
