Γράφει ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης
Σύμφωνα με την επικρατούσα οπτική για τις πιθανότητες της Ελλάδας να ενεργοποιήσει μία νέα ανάπτυξη, αυτή πρέπει να βασιστεί σε 3 κύριους τομείς: τον τουρισμό, την πρωτογενή παραγωγή και την εκμετάλλευση της θέσης της χώρας ώστε να γίνει κόμβος μεταφορών εμπορευμάτων και ενέργειας για όλη τη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Στα πλαίσια αυτά έχουν γίνει σχεδιασμοί για τα συγκοινωνιακά δίκτυα, ανάμεσα τους τα σιδηροδρομικά, τα λιμάνια, τα εμπορευματικά κέντρα. Κάποια από αυτά έχουν υλοποιηθεί, είτε αξιοποιώντας ξένες επενδύσεις (Cosco), είτε γενναιόδωρα ευρωπαϊκά κονδύλια.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά στη χώρα μας, οι σχεδιασμοί γίνονται χωρίς «τον ξενοδόχο», δηλαδή συμβάντα που μπορεί να ανατρέψουν τα πάντα.
Ο πιο πρόσφατος «μαύρος κύκνος» είναι το προσφυγικό, με την πολυήμερη διακοπή των σιδηροδρομικών συνδέσεων της χώρας από την υπόλοιπη Ευρώπη, αποτέλεσμα της κατάληψης της σιδηροδρομικής γραμμής στην Ειδομένη από απελπισμένους μετανάστες που τα Σκόπια έχουν μπλοκάρει και δεν τους επιτρέπουν την είσοδο στα εδάφη τους. Η κυβέρνηση εμφανίζεται απρόθυμη να τους απομακρύνει, αφού κάτι τέτοιο σημαίνει εφαρμογή βίας, με την οποία είναι αφενός ιδεολογικά αντίθετη, αφετέρου θα αμαυρώσει την εικόνα της στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Υπάρχει επίσης υπολογισμός: Με τα τρένα ακινητοποιημένα, οι ενδιαφερόμενοι, ξένες εταιρείες, θα πιέσουν δια των κυβερνήσεων τους τα Σκόπια να ανοίξουν τη δίοδο, απαλλάσσοντας την Ελλάδα από το φορτίο της διαχείρισης των παραμενόντων προσφύγων και μεταναστών. Ή, θα έλθει η Ευρωπαϊκή Ένωση να προσφέρει κάποια λύση, ή έστω κάποια ανταλλάγματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η χρήση του τρένου μπαίνει σε καραντίνα στους σχεδιασμούς των εισαγωγέων και εξαγωγέων για το προβλέψιμο επόμενο διάστημα. Το ρίσκο της καθήλωσης είναι πλέον πολύ μεγάλο, ακόμα και αν δοθεί μία προσωρινή λύση τις επόμενες ημέρες. Γιατί οι προσφυγικές ροές, αλλά και η αντίσταση των χωρών διέλευσης δεν αναμένεται να λειανθούν σύντομα. Πάλι καλά που τα εναλλακτικά μέσα (πλοία, φορτηγά) βρίσκονται σε μία εποχή ισχνών αγελάδων, έτσι το κόστος μεταφορών δεν αναμένεται να επηρεαστεί σημαντικά.
Τι μένει; Μία σκοτεινή αποτίμηση των προοπτικών μας, αφού ένας από τους πυλώνες μίας αναπτυξιακής στρατηγικής, εκείνος του «κόμβου» και της στρατηγικής θέσης, καταρρέει. Η θέση μας αποδεικνύεται «ευχή και κατάρα», αφού δεν είμαστε μόνο κόμβος για μεταφορές εμπορευμάτων, πλούτου, αλλά και δυστυχισμένων ανθρώπων, φτώχειας.
Στην οικονομία, όπως και στη ζωή, έχεις να διαχειριστείς επωφελώς τα υλικά και τα μέσα που σου προσφέρονται. Στην περίπτωση μας, σήμερα, μας προσφέρονται άνθρωποι, πολλοί φτωχοί και απελπισμένοι άνθρωποι. Που, αν δεν τους διαχειριστούμε σωστά, μπορούν να μας προκαλέσουν ζημιές, μεγάλες ζημιές. Η κατάρρευση των τρένων είναι ένα μικρό παράδειγμα.
Είναι καλύτερα να αξιοποιήσουμε αυτό το δυναμικό για το καλό της κοινωνίας μας, και ασφαλώς για το δικό τους. Οι άνθρωποι είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, η θρησκείας, που είναι κρίμα να το αφήσουμε να πάει χαμένο. Ιδιαίτερα αν δεν έχουμε επιλογή παρά να τους φιλοξενήσουμε στη χώρα μας. Όπως διαφαίνεται από τις εξελίξεις.
Πρέπει να τους προσφέρουμε κάτι, μία θεσμική διέξοδο απασχόλησης στη χώρα μας, την τόσο αιμορραγούσα σε ανθρώπους, για να μας βοηθήσουν να τους βοηθήσουμε.
Η ελεημοσύνη δεν αρκεί.
Η Ειδομένη είναι ένα τεστ, για όλους μας.
Πηγή: liberal.gr
