Υπομονή, υπομονή, υπομονή. Αυτή η λέξη είναι η λέξη σλόγκαν για τον Ελληνικό Σιδηρόδρομο. Υπομονή κάνουν οι πολίτες για να δουν επιτέλους ένα σύγχρονο δίκτυο σιδηρόδρομου και να έχουν τη δυνατότητα να μετακινηθούν τουλάχιστον μεταξύ των μεγάλων Ελληνικών πόλεων με άνεση, ταχύτητα και ασφάλεια.
Αυτό δυστυχώς θα αργήσει να συμβεί. Τα ατελείωτα σιδηροδρομικά έργα θα συνεχίσουν να μας απασχολούν για αρκετά χρόνια ακόμα. Η βασική γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη όπως όλα δείχνουν ως ενιαία διπλή ηλεκτροκινούμενη γραμμή θα λειτουργήσει προς τα τέλη του 2018 δηλαδή σε 3 χρόνια από σήμερα.
Η υπομονή όμως δεν περιορίζεται στις επιβατικές μετακινήσεις αλλά και στις εμπορευματικές καθώς μέχρι τότε δεν θα μπορέσει να αναπτυχθεί περισσότερο το κομμάτι των μεταφορών προϊόντων λόγω του "κολοβού" τμήματος Τιθορέα-Δομοκός που αποτελεί και τον πυρήνα των έργων που διεξάγονται στην κεντρική σιδηροδρομική αρτηρία της χώρας.
Από τα 500χλμ του διαδρόμου Αθήνα-Θεσσαλονίκη διπλή γραμμή έχουν τα 395χλμ και τα υπόλοιπα 105 παραμένουν σε μονή απαρχαιωμένη γραμμή με αποτέλεσμα την τραγελαφική εικόνα να βλέπεις το τρένο να ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη ηλεκτροκίνητο και στο Δομοκό να αλλάζει και γίνεται ντηζελοκίνητο.
Τα έργα που έχουν ξεκινήσει από το 1997 αποτελούν το χειρότερο παράδειγμα της πραγματικότητας των μεγάλων έργων υποδομής της χώρας. Θα πρέπει να σημειώσουμε πως οι παρατάσεις στην ολοκλήρωση των έργων στο βασικότερο τμήμα της χώρας είναι διαρκείς. Από το 2012 στο 2013 μετά στο 2015 μετά στο 2017, τώρα στο 2018.
Η παρούσα διοίκηση για να είμαστε δίκαιοι βρέθηκε σε μία δύσκολη συγκυρία και προσπαθεία να βάλει τάξη σε μία κατάσταση που έδειχνε ανεξέλεγκτη και όντως τα αποτελέσματα των πρώτων μηνών είναι ιδιαίτερα θετικά.
Αυτό όμως που χρειάζεται είναι η ισχυρή πολιτική βούληση που θα βάλει επιτέλους ένα τέλος στην ατελείωτη κατασκευαστική περίοδο και θα φέρει το σύγχρονο υπεραστικό τρένο να λειτουργεί κανονικά.
Πηγαίνοντας στα έργα της Πελοποννήσου η εικόνα είναι εξίσου αποκαρδιωτική. Η διπλή γραμμή χωρίς μάλιστα ηλεκτροκίνηση θα λειτουργήσει από το Κιάτο μέχρι τη Ροδοδάφνη στο Αίγιο πιθανότατα το 2017. Για να δούμε όμως το ηλεκτροκίνητο τρένο να φεύγει από την Αθήνα και να φτάνει στην Πάτρα, τα χρόνια της αναμονής θα είναι πολλά περισσότερα και ίσως να φτάσουμε και στο μακρινό 2022 για την ολοκλήρωση των έργων.
Το πιο απογοητευτικό στοιχείο στην υπόθεση του εκσυγχρονισμού του σιδηρόδρομου είναι οι κεντρικοί σταθμοί της χώρας. Ενώ υπήρχε εδώ και χρόνια ένα πρόγραμμα παραχώρησης και εκμετάλλευσης των σταθμών με ταυτόχρονη βελτίωση της εικόνας του, τίποτα δεν κινείται και λογικό αν σκεφτεί κανείς πως οι κατασκευές και η απουσία σύγχρονης γραμμής τρένου στο διάδρομο Πάτρα-Αθήνα-Λάρισα-Θεσσαλονίκη θα αργήσει.
Ο δε σταθμός της Αθήνας μοιάζει να έχει βγει από ταινία του 1960 με υπηρεσίες αντίστοιχες. Δεν θυμίζει κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό πρωτεύουσας χώρας της Ευρώπης αλλά ένα κακό απαρχαιωμένο περιφερειακό σταθμό. Σε κάπως καλύτερη μοίρα ο σταθμός της Θεσσαλονίκης που όμως εντός του κτιρίου μοιάζει σκοτεινός, παλιός και σίγουρα όχι αυτό που βλέπεις στους κεντρικούς σταθμούς των πόλεων της Ευρώπης.
Παρακάτω σας παραθέτουμε ένα διαφωτιστικό βίντεο για το πως αντιλαμβάνεται η Δυτική Ευρώπη την υπόθεση σιδηρόδρομος με την ριζική ανακαίνιση του κεντρικού σταθμού στην πόλη Άρνεμ στην Ολλανδία που εξυπηρετεί την κίνηση τρένων και λεωφορειων, έχει πληθυσμό 150.000 κατοίκων και μητροπολιτικά 736.000 κατοίκους. Για να έχουμε μία εικόνα του πως θα έπρεπε να δούμε το θέμα του σιδηρόδρομου και σίγουρα να μελαγχολήσουμε.
Πηγή: ypodomes.com
