Ήταν η νέα χιλιετία, οι υποσχέσεις της κυβέρνησης Σημίτη, ο ολόφρεσκος αέρας που έφερε μαζί του η έλευση του Μετρό στην πρωτεύουσα. Βλέπεις οι Αθηναίοι θα κυκλοφορούσαν πια με διαφορετική αίσθηση στην πόλη. Δεν θα συνωστίζονταν πια στα λεωφορεία, θα άφηναν τα ΙΧ τους στην άκρη και θα απέφευγαν την κίνηση. Το Μετρό είναι μέσο ευρωπαϊκό και έτσι και ο Έλληνας –όπως σκεφτόταν- θα ανέβαινε επίπεδο, η ανάπτυξη ήταν γεγονός.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, για να δώσει πανηγυρικό χαρακτήρα στην πρώτη μέρα λειτουργίας του μέσου –την 29η Ιανουαρίου- επέτρεψε τη δωρεάν μετακίνηση των επιβατών, ώστε να εξοικειωθούν με αυτό. Δεκαπέντε χρόνια μετά, με αφορμή τη διάκρισή του Αττικού Μετρό ανάμεσα δέκα καλύτερα του κόσμου, αναπολώ τις πρώτες ημέρες της κυκλοφορίας του στα έγκατα της Αθήνας.
Εκατοντάδες κόσμου έσπευσαν να περιηγηθούν στους 14 σταθμούς.Λογικό, αφού οκτώ χρόνια έκαναν υπομονή προκειμένου να ολοκληρωθεί η κατασκευή, το σημαντικότερο έργο υποδομής στην Αθήνα μετά τον πόλεμο. Ήμουν κι εγώ μία από τις εκατοντάδες. Είχα ξυπνήσει νωρίς, με είχε κατακλύσει η αγωνία για το γεγονός. Βρέθηκα με την οικογένειά μου στην πλατεία Συντάγματος, ενώ τα μάτια μου δεν πίστευαν στο θέαμα. Ήταν γύρω στις έντεκα το πρωί όταν «ποτάμια» κόσμου ανεβοκατέβαιναν με ενθουσιασμό τις σκάλες που οδηγούσαν στο σταθμό.
Ενδόμυχα ανακουφίστηκα, δεν ήμουν η μόνη τρελή σ’ αυτή την πόλη. Η πρωτεύουσα που αγαπούσα έκανε ένα μεγάλο βήμα. Η κοσμοσυρροή από την άλλη θα μου πεις μπορεί να είναι και δείγμα «επαρχιωτισμού». Ο Έλληνας εκσυγχρονίστηκε και έτρεξε να βάλει και τη βούλα. Ίσως να ‘ναι κι έτσι. Όμως ζώντας σε μια πόλη που είχε ταλαιπωρηθεί τόσο από το κυκλοφοριακό, η συγκίνηση ήταν μεγάλη και μόνο για το γεγονός ότι από τη στιγμή εκείνη και έπειτα θα μπορούσες να μεταφερθείς από τη μια πλευρά της Αθήνας στην άλλη μέσα σε λίγα μόλις λεπτά.
Δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες φορές μπήκα και βγήκα από τρένα και σταθμούς εκείνη την ημέρα. Δεν θυμάμαι πόσους φίλους και γνωστούς ξεσήκωσα για να μοιραστούμε την εμπειρία. Φυσικά τα παράπονα δεν έλειψαν, καθώς όπως είναι λογικό σε κάθε νέα αρχή τα μικροπροβλήματα δεν λείπουν. Την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου η Καθημερινή έγραφε: «Υπογείως συναντούσες τον “παράδεισο” του νέου μέσου, στην επιφάνεια της γης όμως την “κόλαση” του “κυκλοφοριακού”. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος; Εντός και επί των σταθμών του μετρό ξεδιπλωνόταν σε κάθε βήμα ο θαυμαστός κόσμος της πολυτέλειας, της οργάνωσης και της ταχύτητας. Οι εικαστικές δημιουργίες ξεκούραζαν το μάτι, την ίδια στιγμή που η παρουσία των ειδικών σωμάτων ασφαλείας ανά δέκα μέτρα έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας».
Ήταν Δευτέρα όταν ξεκίνησε η κανονική λειτουργία του Μετρό, ενώ το εισιτήριο κόστιζε 250 δραχμές. Εκείνη την πρώτη Δευτέρα κόπηκαν περίπου 400.000 εισιτήρια. Aυτό που δεν γνώριζαν οι περισσότεροι πολίτες ήταν πως η ιστορία του μέσου είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’50. Ειδικότερα το 1955 επί πρωθυπουργίας Αλέξανδρου Παπάγου, άρχισαν οι πρώτες συζητήσεις, αλλά ήταν το 1963 και με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου που εκπονήθηκε η πρώτη μελέτη: η μελέτη Σμιθ, όπου γίνεται αναφορά για ένα ολοκληρωμένο σύστημα μαζικών μεταφορών. Το σχέδιο δεν προχώρησε λόγω της επτάχρονης δικτατορίας.
Να σημειωθεί πως σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η λειτουργία του Μετρό μείωσε κατά 71.000 τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, που εισέρχονται στο κέντρο της πόλης ή ισοδύναμα μείωσε την κίνηση με Ι.Χ. κατά 335.000 οχηματοχιλιόμετρα ημερησίως. Λόγω του Μετρό, οι ρύποι από τα οχήματα μειώθηκαν κατά 8% μέσον όρο.
Η κατασκευή των δύο νέων, υπόγειων γραμμών μετρό, ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1992. Με την πρώτη λειτουργία τους το 2000, η γραμμή των ΗΣΑΠ αποτέλεσε τη Γραμμή 1 ενός νέου δικτύου Μετρό, αποτελούμενου από τρεις συνολικά γραμμές. Οι δύο νέες γραμμές κατασκευάστηκαν με γενική ευθύνη της Αττικό Μετρό Α.Ε.
Γραμμή 2 «ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΣΕΠΟΛΙΑ»
Γραμμή 3, «ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ-ΣΥΝΤΑΓΜΑ», συνολικού μήκους 13 χλμ. με 14 Σταθμούς.
Το Νοέμβριο του 2000 προστίθεται στο δίκτυο το τμήμα της Γραμμής 2 ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΔΑΦΝΗ, μήκους 5 χλμ. με 5 νέους Σταθμούς, ενώ την ίδια χρονιά ιδρύεται η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ A.E. (θυγατρική εταιρεία της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.) με σκοπό να διαχειριστεί τη λειτουργία του συστήματος.
H Γραμμή 3 (ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ) επεκτείνεται υπογείως προς τα βόρεια (κατά 5,9 χλμ.) έως τον Σταθμό ΔΟΥΚΙΣΣΗΣ ΠΛΑΚΕΝΤΙΑΣ και από εκεί οι νέοι συρμοί του Μετρό αναδύονται στην επιφάνεια και μέσω των Γραμμών του Προαστιακού Σιδηροδρόμου φθάνουν στον Σταθμό του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος".
Η Γραμμή 2 (ΣΕΠΟΛΙΑ-ΔΑΦΝΗ) επεκτείνεται στα δυο της άκρα και το Μετρό πλέον φθάνει δυτικότερα στο σταθμό Ανθούπολη (Περιστέρι) και νοτιότερα στο σταθμό Ελληνικό.
Καθημερινά περίπου 938.000 επιβάτες εξυπηρετούνται από τις Γραμμές 2 και 3 του Μετρό, ενώ η Γραμμή 1 των ΗΣΑΠ (μήκους 25,6 χλμ. με 24 Σταθμούς) εξυπηρετεί αντίστοιχα 460.000 επιβάτες. Με το Μετρό χρειάζονται μόλις 14 λεπτά για να καλυφθεί η απόσταση Σύνταγμα-Χαλάνδρι, ενώ με το αυτοκίνητο η ίδια απόσταση καλύπτεται σε 45 λεπτά σε ώρες αιχμής.
Πηγή: penna.gr
