Απρόβλεπτες οι μέρες που ακούμε μουσική στις πλατφόρμες του ηλεκτρικού...
Ηταν αργά το απόγευμα της περασμένης Κυριακής στον σταθμό Αττική, όταν ανεβαίνοντας τα σκαλιά προς τον ηλεκτρικό άκουσα τη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Μπετόβεν να παίζει μέσα από τα ηχεία της πλατφόρμας. Το κερασάκι στην τούρτα, σκέφτηκα, μιας απορίας ετών για το ποιος επιμελείται τη μουσική στον ηλεκτρικό και στο μετρό...
Για μας που κυκλοφορούμε καθημερινά με το τρένο είναι ευχάριστο να ακούμε μουσική, η γενική διαπίστωση επιβατών. Αν κι έχουμε μάθει στον «περιστασιακό» χαρακτήρα αυτών των μουσικών αναλαμπών (σήμερα παίζει, αύριο και για πολλές μέρες ίσως και εβδομάδες, δεν παίζει) τις χαιρόμαστε. «Α, ωραία σήμερα θα έχουμε μουσική», άκουσα κάποιον να λέει το απόγευμα των ευρωεκλογών όταν στον ηλεκτρικό του Νέου Φαλήρου έπαιζε ο «Θάνατος του Κύκνου» του Σεν Σανς. Οι επιλογές της μουσικής είναι το διασκεδαστικό της υπόθεσης. Καταφτάνεις στον σταθμό και στο άσχετο σε πολύ δυνατή ένταση ακούς Ραβί Σανκάρ και ένα ποτ πουρί New Age μουσικής. Εβδομάδες παύσης και ξαφνικά πετάγεται ένας Ζορμπάς, «είναι μέρα ελληνικής μουσικής» σκέφτεσαι, αφού στη διάρκεια της ημέρας ακολουθούν διασκευές έργων του Χατζιδάκι που σαν να προσπαθούν με το ζόρι να σου φτιάξουν το κέφι. Ενας φίλος τόλμησε να αναζητήσει τους υπεύθυνους επιλογής της μουσικής στους ΗΣΑΠ. Ηταν μια εποχή που στο μετρό έπαιζε καθημερινά κλασική μουσική, συγκεκριμένα συμφωνίες του Μπρούκνερ. Ο φίλος, ειδικός στον Μπρούκνερ, δυσκολευόταν να ακούει τα έργα του συνθέτη στον χώρο του μετρό και έψαξε να βρει τους dj, παρακαλώντας τους να μην ξαναπαίξουν Μπρούκνερ. Εκείνοι τον κοίταξαν άφωνοι, αφού δεν ήξεραν καν ποια ήταν η μουσική που είχαν επιλέξει. Πάντως από την ημέρα των ευρωεκλογών επικρατεί σιωπή στον ηλεκτρικό, για να δούμε έως πότε...
ΣΑΝΤΡΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
"Καθημερινή"
