ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
To τρένο Γερμανίας - Αθηνών καταργήθηκε, αφού εδώ και χρόνια πηγαινοερχόταν άδειο. Ποιος ταξιδεύει σήμερα με τρένο στη Γερμανία, δύο μερόνυχτα χωρίς τις καθυστερήσεις; Τώρα πια, πίνεις τον πρωινό καφέ στη Μαρίενπλατζ και τον απογευματινό στην Αριστοτέλους. Διακόσια ευρώ υπόθεση -κι αν κάνεις νωρίς την κράτηση, ακόμη φτηνότερα. Μόνον ως προϊόν θερμοκηπίου θα μπορούσε να αναβιώσει μια άλλη ατμόσφαιρα Καζαντζίδη. Το διαβατήριο δεν είναι πλέον «πικρό σαν δηλητήριο», το «κακούργα μετανάστευση, κακούργα ξενητιά» ακούγεται ως γραφικός απόηχος του ’60 και οι Ελληνες που πηγαίνουν να εργαστούν στην Ευρώπη δε μαζεύονται στους σιδηροδρομικούς σταθμούς για να πουν τον πόνο τους ο ένας στον άλλον. Κοινωνικοποιούνται διαφορετικά. Ούτε μαζεύουν το κομπόδεμα, μετρώντας τις μέρες για να επιστρέψουν στο χωριό και να ανοίξουν καφενείο. Εγκαθίστανται με νοοτροπία κοσμοπολίτη που προσπαθεί να αισθάνεται παντού οικεία και εκμεταλλεύονται τις πολιτιστικές, κοινωνικές και οικονομικές ευκαιρίες που τους δίνονται.Κατά βάση, άλλαξε και η σύνθεση της ελληνικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη. Οι χώρες αυτές δε χρειάζονται καθαρίστριες, βιομηχανικούς εργάτες και λαντζέρηδες. Χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις: τραπεζικά στελέχη, γιατρούς, πολιτικούς μηχανικούς, αρχιτέκτονες, επιστήμονες πληροφορικής. Τις προάλλες, ήρθε στη Θεσσαλονίκη αντιπροσωπεία από το Ευαγγελικό Νοσοκομείο του Λίπσταντ. Μίλησε στους τεταρτοετείς της Ιατρικής Θεσσαλονίκης και τους ανακοίνωσε ότι όσοι γνωρίζουν καλά γερμανικά, είναι ευπρόσδεκτοι αμέσως για ειδικότητα, με μισθό περίπου τρεις χιλιάδες ευρώ. Σήμερα, για να κάνεις ειδικότητα σε ελληνικό νοσοκομείο χρειάζεσαι μέχρι και οκτώ χρόνια αναμονής, με μισθό περίπου το μισό. Γιατί να χάσει οκτώ χρόνια το παιδί που έβγαλε τα μάτια του για να περάσει και να τελειώσει την Ιατρική; Θα πάει στη Γερμανία, στη Σουηδία, στη Βρετανία, θα εργαστεί σε καλύτερο περιβάλλον και πιθανώς, στο τέλος, θα προτιμήσει να μείνει εκεί. Θα διαβάζει ελληνικές εφημερίδες και θα παρακολουθεί ελληνικό ραδιόφωνο στο διαδίκτυο, θ' αλληλογραφεί με τα ακαριαία μέσα της σημερινής τεχνολογίας και, όποτε θέλει, θα πετάγεται για ένα τετραήμερο στους γονείς του. Οχι σπανιότερα απ' όσο ένας γιατρός από το Σικάγο ταξιδεύει στο Ουισκάνσιν.
Αυτή η κινητικότητα που καταγράφουν οι αριθμοί της Europass είναι λογικό ότι θα συνεχιστεί. Οχι μόνον ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Η Ελλάδα έχει περισσότερους πτυχιούχους απ' όσους μπορεί να απορροφήσει η εγχώρια αγορά εργασίας, ακόμη και σε καλύτερες εποχές. Κι αν δεν είναι ευλογία, σίγουρα δεν είναι κατάρα.
