Του Φώτη Κοντόπουλου στο "ριζοσπαστη"
• Συνειδητή επιλογή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο μαρασμός και η απαξίωση του σιδηροδρόμου, Δημοσιοποιήθηκε, τελικά, το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ για την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας, με το οποίο ολοκληρώνεται η εγκληματική πολιτική, που εδώ και χρόνια, ακολουθούν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο υλοποίησης της στρατηγικής της ΕΕ για «απελευθέρωση και ενοποίηση των σιδηροδρομικών μεταφορών», που φορτώνει στους εργαζόμενους της χώρας τα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνητικές επιλογές στον Οργανισμό, ενώ το συσσωρευμένο πλούτο που αυτός διαθέτει, το στόλο των βαγονιών και την ακίνητη περιουσία την προσφέρει προς άντληση κερδών στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ωστόσο, οι συνέπειες από την πολιτική αυτή θα είναι πολλαπλές, αφού προβλέπονται:
• Νέες αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια των τρένων.
• Μεγάλες περικοπές δρομολογίων που κρίνονται οικονομικά ασύμφορα.
• Μείωση των θέσεων εργασίας, με χιλιάδες αναγκαστικές μετατάξεις - συνταξιοδοτήσεις.
• Καθιέρωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
• Σοβαρές επιπτώσεις στην ασφάλεια της κυκλοφορίας των συρμών.
• «Σφαγή» των υφιστάμενων μισθολογικών αμοιβών και των εργασιακών δικαιωμάτων των υπαλλήλων του Οργανισμού.
Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει την παραμονή στον ΟΣΕ μόνο 3.600 εργαζόμενων από τους 6.000 που υπάρχουν σήμερα, ενώ ταυτόχρονα τα υφιστάμενα μισθολογικά και γενικότερα εργασιακά κεκτημένα ρίχνονται στον Καιάδα της επιζητούμενης κερδοφορίας, ώστε ο ΟΣΕ να καταστεί περισσότερο ...ελκυστικός για το «στρατηγικό επενδυτή». Αυτός, όταν θα επιλεγεί τελικά, θα κατέχει εκτός από το 49% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το γενικό μάνατζμεντ του Οργανισμού. Επιπλέον, προβλέπεται η σύνταξη καταλόγων με τα ονοματεπώνυμα των εργαζομένων που χαρακτηρίζονται ως «πλεονάζον προσωπικό». Κάθε εργαζόμενος που θα επιλεγεί για μετάταξη οφείλει να προσδιορίσει εγγράφως το νομό και τρεις θέσεις προτίμησής του, ενώ καταργούνται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και θα πραγματοποιηθούν νέες «διαπραγματεύσεις», λαμβάνοντας ως δεδομένο τη μείωση του συνολικού μισθολογικού κόστους του Οργανισμού κατά 50%. Επιπλέον, επέρχονται μια σειρά περικοπές σε επιδόματα, τα οποία στο εξής δε θα μπορούν να ξεπερνούν το 10% του βασικού μισθού.
Αναφορικά με τους «πλεονάζοντες», από την ΤΡΑΙΝΟΣΕ προβλέπεται ο διωγμός 744 εργαζομένων από τους εξής τομείς: Σιδηροδρομικής Ελξης 117, Σιδηροδρομικής Κίνησης 378, Οδικών Μέσων και Λεωφορείων 27, Ανάπτυξης Οικονομικής Διαχείρισης, Διοίκησης και Υποστήριξης 141, Ζύγισης και Φόρτωσης 81. Ακόμη από την ΕΔΙΣΥ - εταιρεία διαχείρισης τροχαίου υλικού του ΟΣΕ - θα μεταταγούν ή θα συνταξιοδοτηθούν 1.600 εργαζόμενοι από τους τομείς: Συντήρησης Τροχαίου Υλικού 380, Διαχείρισης Κυκλοφορίας 330 και Ανάπτυξης, Οικονομικής Διαχείρισης, Διοίκησης και Υποστήριξης 370.
Προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα
Ολα τα παραπάνω δεν είναι τίποτα περισσότερο από το επιστέγασμα της χρόνιας ακολουθούμενης πολιτικής των «γαλαζοπράσινων» κυβερνήσεων, πολιτικής διάλυσης και απαξίωσης του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας, στο πλαίσιο της συνολικότερης στρατηγικής κατεύθυνσης για την παράδοση των μεταφορών στους πολυεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους. Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως αιχμή του δόρατος στην προπαγάνδα της, τα «υπέρογκα χρέη» του ΟΣΕ, προωθεί την ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα της περιουσίας του, για να προωθήσει την «απελευθέρωση» των σιδηροδρομικών μεταφορών, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, με τεράστιες συνέπειες στα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και συνολικότερα για τα λαϊκά στρώματα. Ηταν συνειδητή η επιλογή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο μαρασμός και η απαξίωση του εθνικού σιδηροδρόμου, μέσω της τεχνητής δημιουργίας ελλειμμάτων, για να δικαιολογηθεί η παραχώρηση του κρίσιμου τομέα των μεταφορών στο μεγάλο κεφάλαιο. Οι «παπαγάλοι» του αστικού Τύπου, που μονότονα επαναλαμβάνουν την ύπαρξη χρεών και ελλειμμάτων στον ΟΣΕ, δίνοντας «αβάντζο» στην κυβέρνηση και τα κυβερνητικά στελέχη να «το παίζουν» και ... νοικοκύρηδες από πάνω, επειδή δήθεν «απαλλάσσουν» τον ελληνικό λαό από μια ελλειμματική ΔΕΚΟ, αποσιωπούν σκόπιμα το εξής γεγονός: Το συσσωρευμένο χρέος του Οργανισμού, που ξεπερνά πλέον τα 10 δισ. ευρώ, προέκυψε εξαιτίας της συστηματικής άρνησης των «γαλαζοπράσινων» κυβερνήσεων να επενδύουν για λογαριασμό του κράτους στο εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο όλα τα προηγούμενα χρόνια, αναγκάζοντας τον ΟΣΕ να προστρέχει στη «νόμιμη» τραπεζική τοκογλυφία για την άντληση κεφαλαίων, ώστε να αναπτύσσει τις υποδομές του και να επιδοτεί τα εισιτήρια και τις «άγονες» γραμμές. Μιλάμε, δηλαδή, για τον ορισμό της λωποδυσίας: Οι κυβερνήσεις σταματούν την επιδότηση του ΟΣΕ, μοιράζουν κρατικό χρήμα - χρήμα του εργαζόμενου λαού δηλαδή - στις τράπεζες, οι τράπεζες αυτό το τζάμπα χρήμα, το δανείζουν έναντι τοκογλυφικού επιτοκίου στον ΟΣΕ - όπως και σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις - ο ΟΣΕ, στη συνέχεια, αδυνατεί να καλύψει τους τόκους και τα υπόλοιπα λειτουργικά του έξοδα, άρα καθίσταται «ελλειμματικός», συνεπώς ξεπουλιέται. Να 'ταν όμως μόνο αυτό; Φυσικά και όχι, γιατί ο «στρατηγικός επενδυτής» που θα τον αναλάβει, δεν είναι κορόιδο να «αγοράσει» χρέη. Αυτά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φροντίζει να τα φορτώσει στις πλάτες του εργαζόμενου λαού, την ίδια στιγμή που διαμορφώνει το εργασιακό καθεστώς «γαλέρας», το οποίο βολεύει την κερδοφορία του φίλου - επενδυτή...
Προσφορά στο κεφάλαιο
Είναι αλήθεια ότι το σχέδιο ξεπουλήματος του ΟΣΕ προβλέπεται ρητά από το «μνημόνιο». Ομως, πολύ πριν υπογραφεί το «μνημόνιο» από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική της «απελευθέρωσης» βασικών τομέων της οικονομίας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως είναι η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες και οι μεταφορές, αποτελούσε ήδη έναν από τους σημαντικότερους άξονες της «στρατηγικής της Λισαβόνας», και είχαν αναχθεί σε κυρίαρχη πολιτική και του ΠΑΣΟΚ, οι κυβερνήσεις του οποίου άλλωστε προώθησαν το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσων που έγινε ποτέ στη χώρα. Πρόκειται, παράλληλα, για ένα στρατηγικό στόχο της πλουτοκρατίας στην ΕΕ, αφού στοχεύει στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωμονοπωλίων στην παγκόσμια οικονομική αρένα. Πρόκειται, με δυο λόγια, για τη σχεδιασμένη υλοποίηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, προκειμένου να συγκροτηθεί η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά έναντι των ανταγωνιστών της. Το κρατικό μονοπώλιο στον ελληνικό σιδηρόδρομο - και όχι μόνο - αφού απέκτησε οντότητα με τα χρήματα του ελληνικού λαού, σε έναν τομέα που απαιτούνταν επενδύσεις τεράστιων κεφαλαίων με αντίστοιχο υψηλό ρίσκο, τώρα πρέπει να «σπάσει» παραδίδοντας το «μαγαζί γωνία» με «στάνταρ πελατεία», στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ και στις άλλες ΔΕΚΟ, αλλά και το σύνολο των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων, που με τον ιδρώτα και το αίμα τους φτιάχτηκαν οι κρατικές επιχειρήσεις, όπως και το σύνολο του πλούτου που διαθέτει η χώρα. Οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ έχουν κάθε συμφέρον να εναντιωθούν και να αποτρέψουν την ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων. Να κατανοήσουν ότι η υποβάθμιση και ο μαρασμός του σιδηρόδρομου δεν είναι «μοιραίος». Στην Ελλάδα της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας, ο σιδηρόδρομος μπορεί να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονιστεί, υπό τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο, αποκτώντας, ως μέσο σταθερής τροχιάς, προτεραιότητα απέναντι στα άλλα μέσα μεταφοράς. Μπορεί να γίνει το βασικό μέσο ματακίνησης των λαϊκών στρωμάτων και της διασύνδεσης των διαφόρων περιοχών της χώρας, μέσα από ένα πυκνό, φθηνό και αξιόπιστο δίκτυο γραμμών, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της περιφέρειας, της αγροτικής παραγωγής, του εμπορίου, της βιομηχανίας, του τουρισμού, της προστασίας του περιβάλλοντος, της εξοικονόμησης ενεργειακών πόρων. Με ταυτόχρονη ανάπτυξη όλων των περιοχών της χώρας μας και της βιομηχανίας παραγωγής σιδηροδρομικών συρμών, τροχαίου υλικού και νέων τεχνολογιών. Απαιτείται, όμως, ταυτόχρονα η καταδίκη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου όλων των «αποχρώσεων», αλλά και των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, που ενώ σήμερα εμφανίζονται να μην αποδέχονται τα κυβερνητικά σχέδια, όλο το προηγούμενο διάστημα στήριζαν με κάθε μέσο την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ασκώντας «βρώμικο» πόλεμο στις ταξικές δυνάμεις, που προειδοποιούσαν τους εργαζόμενους για τη δεινή κατάσταση που πλέον έχει διαμορφωθεί. Στους αγώνες, που ήδη διεξάγονται και σε αυτούς που έρχονται στο κοντινό μέλλον, θα είναι προς το συμφέρον των εργαζόμενων στον ΟΣΕ και του συνόλου των λαϊκών στρωμάτων, να θυμηθούν τους λόγους και τα έργα όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Και μαζί με το όπλο του αγώνα, διαθέτουν και το όπλο της ψήφου, που στις επερχόμενες τοπικές εκλογές μπορούν να το αξιοποιήσουν, όντας βέβαιοι ότι το βόλι που θα πετύχει το «κτήνος στην καρδιά», απάνω γράφει «Λαϊκή Συσπείρωση».
