Σε συμφωνία με τους γαλλικούς σιδηροδρόμους αποβλέπει η κυβέρνηση προκειμένου να ξεφορτωθεί τον ΟΣΕ. Πρόκειται για ενδιαφέρουσα προοπτική, με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται ακριβώς στα χαρακτηριστικά των γαλλικών σιδηροδρόμων. Όταν προ δεκαπέντε - είκοσι χρόνων η πλημμυρίδα των ιδιωτικοποιήσεων είχε κατακλύσει την Ευρώπη, η Γαλλία επέλεξε να μην ιδιωτικοποιήσει τους σιδηροδρόμους της. Αντιθέτως, η Βρετανία προχώρησε σε ιδιωτικοποίηση. Οι γαλλικοί κρατικοί σιδηρόδρομοι παρέμειναν κρατικοί και λειτούργησαν ως ατμομηχανή της ανάπτυξης και της έρευνας. Παράδειγμα, το υπερταχύ tgv. Αντιθέτως οι βρετανικοί σιδηρόδρομοι - ο σιδηρόδρομος εφευρέθηκε στη Μ. Βρετανία- ιδιωτικοποιήθηκαν και έσπασαν σε 25 φραντσάιζ. Έκτοτε, ο μόνος δείκτης που αυξήθηκε ήταν αυτός των βλαβών. Μια πολύ διαφωτιστική εικόνα των βρετανικών σιδηροδρόμων μετά την ιδιωτικοποίηση δίνει ο Κεν Λόουτς στην ταινία "The Navigators" (ελληνικός τίτλος "Ο Πολ, ο Μικ και οι άλλοι"). Το πρώτο συμπέρασμα είναι πως η εμπειρία δείχνει ότι η σαλαμοποίηση και ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων δεν είναι η λύση για τον ΟΣΕ. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο ΟΣΕ δεν έχει φαλίρει επειδή είναι κρατικός, αλλά επειδή οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τον διέλυσαν όχι μόνον με λαμογιές, αλλά και με συγκεκριμένες επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα με προκλητικότερο παράδειγμα τη διατήρηση της στενής γραμμής στην Πελοπόννησο και τη μη τοποθέτηση σιδηροδρομικής γραμμής στη γέφυρα Ρίου - Αντίρριου.
Γ.Κ. «Αυγη»
