Μοιάζει περισσότερο με ένα στατιστικό θαύμα παρά με ένα πραγματικό γεγονός, αλλά 45 από τους 51 πιο πολυσύχναστους σιδηροδρομικούς σταθμούς στον πλανήτη βρίσκονται σε μια μικρή χώρα. Πώς ακριβώς κατάφερε ο Ιαπωνικός σιδηρόδρομος να είναι τόσο κομμένος πάνω από τα συστήματα τρένων οποιασδήποτε άλλης γωνιάς του κόσμου;
Το μυστικό είναι πολύ απλό. Οι περισσότερες χώρες πέρασαν από τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του σιδηροδρόμου, αλλά η Ιαπωνία το χειρίστηκε πολύ πιο αποτελεσματικά.
Ενώ το κοινό σχέδιο ήταν να παραχωρηθεί στον πλειοδότη την ιδιοκτησία των τρένων και να ελπίζει για το καλύτερο, η ιαπωνική κυβέρνηση πρόσφερε έλεγχο σε οτιδήποτε σχετιζόταν ακόμη και εξ αποστάσεως με τα ταξίδια με τρένο: σιδηροτροχιές, σταθμούς, προγραμματισμό, ακόμη και τα σήματα! Αλλά αυτή η γενναιόδωρη προσφορά δεν ήρθε δωρεάν. Ο νέος θαμώνας του ιαπωνικού σιδηροδρόμου μπορεί να τα πάρει όλα, αλλά σε αντάλλαγμα, ο νέος ιδιοκτήτης δεν θα λάβει κρατικά κεφάλαια. Φαίνεται επικίνδυνο - ναι, αλλά δίκαιο.
Οι ιαπωνικοί σιδηρόδρομοι ιδιωτικοποιήθηκαν το 1987 και δεν ήταν διάσπαρτες εταιρείες που αγόρασαν το δικαίωμα να χειρίζονται διαφορετικές περιοχές της χώρας, καθώς το σύστημα είναι στο Ηνωμένο Βασίλειο ακόμη και σήμερα. Όχι, η μερίδα του λέοντος σε όλη τη σιδηροδρομική κυκλοφορία στη χώρα είναι ευθύνη του Ομίλου JR, μιας συνέλευσης επτά πολύ παρόμοιων εταιρειών που συνεργάζονται στενά.
Εάν κάτι πρέπει να αλλάξει, η απόφαση πρέπει να περάσει από έναν πολύ μικρότερο αριθμό ομάδων διαχείρισης (όλα μέσα σε μία μόνο εταιρεία!) από οπουδήποτε αλλού, και εξοικονομεί πολύ χρόνο και χρήμα.
Κάνοντας ένα άλμα πίστης και αποφασίζοντας να κολυμπήσει ενάντια στο ρεύμα, η Ιαπωνία πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, το οποίο αποδείχθηκε ότι ήταν ο καλύτερος δυνατός τρόπος που θα μπορούσαν να έχουν διανύσει. Ως αποτέλεσμα, όλη η δύναμη για τη λήψη αποφάσεων αποδείχθηκε συγκεντρωμένη σε μια μεγάλη εταιρεία που έχει κερδοφόρο κίνητρο να συνεχίσει να βελτιώνει αμείλικτα τις υπηρεσίες της!
japanesetrains.com
