Γράφει ο Γιάννης Πολυμέρου*
Η εκκλησία μας στις 11 Οκτωβρίου γιορτάζει τη μνήμη του Αποστόλου και Διακόνου Φιλίππου. Οι Έλληνες σιδηροδρομικοί με τη σειρά τους την ίδια μέρα και κάθε χρόνο τιμούν και γιορτάζουν με ευλάβεια, με θρησκευτική κατάνυξη και με κάθε επισημότητα τη μνήμη του Αποστόλου και Διακόνου Φιλίππου ο οποίος είναι ο προστάτης και φύλακας όλων των Ελλήνων Σιδηροδρομικών από την Καλαμάτα μέχρι τη Φλώρινα και το Πύθιο.
Οι σιδηροδρομικοί στην υπέρ των 100 ετών ιστορία και δράση τους εκδήλωσαν και συνεχίζουν να εκδηλώνουν το σεβασμό τους προς τους Αγίους με πολλούς και διαφόρους τρόπους. Ξεκινώντας από την προσωπική περίπτωση του μηχανοδηγού, του προσωπικού αμαξ/χιών, σταθμών, γραμμές κ.λ.π. που πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους ή την εργασία τους κάνουν το σταυρό τους και επικαλούνται τη βοήθεια και προστασία κάποιου Αγίου, φθάνουμε μέχρι τη συλλογική δραστηριοποίηση πολλών σιδηροδρομικών, προκειμένου σε κατά τόπους μεγάλα σιδηροδρομικά συγκροτήματα, σε σταθμούς, αλλά και κοντά στις σιδηροδρομικές γραμμές, να κτίσουν προσκυνήματα και όμορφα εκκλησάκια προς τιμήν διαφόρων Αγίων.
Τέτοια εκκλησάκια τα πιο γνωστά, τα οποία κατασκεύασαν, συντηρούσαν ή φρόντιζαν με αγάπη και σεβασμό οι εργαζόμενοι στα τρένα, υπάρχουν της Αγίας Μαρίνας στην είσοδο του Εργοστασίου Πειραιά, της Παναγίας Προυσιώτισσας στης βραχώδη βουνοπλαγιά του Καλλίδρομου στη Λαμία, τις Αγίας Παρασκευής στην ωραία κοιλάδα των Τεμπών, του Αγίου Παντελεήμονος στην είσοδο του Μηχανοστασίου στην Ανθούπολη Λάρισας, του Αποστόλου και Διακόνου Φιλίππου στο Επιβατικό σταθμο Θεσσαλονίκης και αλλού.
Εξ΄ όσον γνωρίζω, τουλάχιστον από το 1965, συζητούνταν μεταξύ των σιδηροδρομικών το θέμα της καθιέρωσης ενός αγίου προστάτη όλων των Ελλήνων Εργαζομένων στον ΟΣΕ. Μετά από παρότρυνση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Σιδηροδρομικών το 1993, η Διοίκηση του ΟΣΕ, με την βεβαιότητα ότι, εκφράζει τα Φιλόθεα και Φιλόθρησκα αισθήματα του προσωπικού, ζήτησε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, να καθορισθεί Άγιος προστάτης των εργαζομένων στον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος. Η διαρκής Ιερά Σύνοδος στη συνεδρίασή της την 5.4.1994, μετά από σχετική εισήγηση της Συνοδικής Επιτροπής Θείας Λατρείας και Ποιμαντικού έργου, εξονόμασε προστάτη Άγιο των Σιδηροδρομικών τον Άγιο Απόστολο και Διάκονο Φίλιππο του οποίου η ιερά μνήμη τιμάται στις 11 Οκτωβρίου.
Η επιλογή του Αγίου Φίλιππου ως προστάτη Αγίου των Σιδηροδρομικών από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά το Θεολόγο Πρόδρομο Ματζαρίδη, ο οποίος έγραψε και σχετικό εγχειρίδιο για τη ζωή και το έργο του Αγίου, βασίστηκε στο γεγονός ότι, ο Απόστολος και Διάκονος Φίλιππος^ για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του ήταν ταξιδιώτης στις αποστολικές του περιοδείες προς Σαμάρεια, Γάζα, Άζωτο, Άγιοι Τόποι, Λυδία, Καισάρεια και άλλων πόλεων της Παλαιστίνης. Επίσης βασίσθηκε και στο ιδιαίτερο περιστατικό της κατήχησης στο Χριστιανισμό και βάπτισης από τον Άγιο Φίλιππο του Αιθίοπα δυνάστη της Κανδάκης κατά το ταξίδι του και πάλι με άρμα προς τη Γάζα.
Στο ταξίδι του αυτό, όταν ο Άγιος άκουσε τον συνταξιδιώτη του Αιθίοπα, να διαβάζει δυνατά αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη τον ρώτησε αν καταλάβαινε αυτά που διάβαζε. «Γιγνώσκεις α αναγιγνώσκεις;». Ο πλούσιος ταξιδιώτης, προφανώς ξένος γιατί ταξίδευε με πολυτελές άρμα, μεταφορικό μέσο άγνωστο στους κατοίκους της περιοχής εκείνης, ήταν Αιθίοπας ευνούχος δυνάστης της Βασίλισσας Κανδάκης, υπεύθυνος των Οικονομικών της υποθέσεων και θησαυροφύλάκας της, επέστρεφε στη χώρα του ύστερα από επίσκεψη στα Ιεροσόλυμα του απάντησε. Πώς να μπορέσω να τα καταλάβω αν κάποιος δε με καθοδηγήσει. «Πως γαρ αν δυναίμειν αν μη τις οδηγήσει με;».
Ο Άγιος Φίλιππος κατάλαβε, πως εκείνη η στιγμή ήταν η πιο κατάλληλη, γι’ αυτό ανέβηκε στο άρμα και άρχισε να του μιλά και να του κηρύττει το λόγο του Θεού, όταν δε στο δρόμο συνάντησαν μια πηγή με νερό, σταμάτησαν κατέβηκαν από το άρμα και εκεί ο Άγιος βάπτισε τον συνταξιδιώτη του Χριστιανό.
Άγιο ταξιδιώτη λοιπόν εξονόμασε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος προστάτη Άγιο των Σιδηροδρομικών των εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων και εκ των επτά Διακόνων Άγιο Φίλιππο, ο οποίος καταγόταν από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, στην οποία οι κάτοικοί της στην πλειοψηφία μιλούσαν Ελληνικά, γιατί ήταν Ελληνοπελασγοί και ήλθαν από την Κρήτη . Ήταν ένας οικογενειάρχης, όπως οι περισσότεροι Σιδηροδρομικοί και είχε τέσσερις κόρες οι οποίες δίδασκαν αυτές το Χριστιανισμό.
Και συνέχισε ο Άγιος Φίλιππος να ταξιδεύει όχι βέβαια με το σιδηρόδρομο, αλλά με τα μέσα της εποχής εκείνης, προς όλες τις πόλεις του Βορρά, Νότου, Δύσης και Ανατολής κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού και βαπτίζοντας όσους πίστευαν, κάνοντας έτσι πιο ευχάριστο και το ταξίδι τους. Έτσι λοιπόν η ζωή και η δράση του Αγίου Φιλίππου, έχει σχέση με το έργο και την αποστολή του Έλληνα Σιδηροδρομικού, γι’ αυτό και κάθε σιδηροδρομικός πρέπει να αποτελεί υπόδειγμα στην εκπλήρωση του καθήκοντος και της κοινωνικής του αποστολής. Οι σιδηροδρομικοί δε λησμονούν ότι, υπάρχουν για να υπηρετούν το λαό και οι ίδιοι να κάνουν όσο γίνεται πιο χαρούμενα, πιο ευχάριστα τα σιδηροδρομικά ταξίδια του επιβατικού τους κοινού, των συνανθρώπων τους.
Ο Έλληνας σιδηροδρομικός δίκαια λοιπόν σεμνύνεται για τον Άγιο προστάτη του Φίλιππο και προς εκείνον απευθύνει ευλαβική ταπεινά τις θερμές προσευχές του και ζητά τη βοήθεια και μεσιτεία του για τους σιδηροδρόμους και τους σιδηροδρομικούς, ώστε να είναι ασφαλής και ανώδυνη η εργασία του στα τρένα, στα εργοστάσια, στις γραμμές, στα γραφεία, στους σταθμούς, και η ευχή των σιδηροδρομικών μία, να σκέπει, να φρουρεί και να φυλάει τους ίδιους και τις οικογένειές τους, ώστε vα είναι πλούσια η χάρη και η ευλογία του Θεού.
*Γιάννης Πολυμέρου: Προέδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Συνταξιούχων Λαρισαίων Σιδηροδρομικών «Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ»
