Τα βιώματά του στον σιδηρόδρομο μας εξιστόρησε σε σύντομη συνομιλία μας ο κ. Θεόδωρος Παπαδόπουλος ο οποίος προσλήφθηκε στο σιδηρόδρομο το 1977 ως Τοπογράφος Μηχανικός στην υπηρεσία γραμμής.
Προσλήφθηκα στο σιδηρόδρομο το 1977 στην υπηρεσία γραμμής ως Τοπογράφος μηχανικός. Την περίοδο εκείνη ο ΟΣΕ ζητούσε Τοπογράφο για το εργοτάξιο που είχε στον Πλατανιά Δράμας, άλλα κανένας δεν πήγαινε. Ο τότε Διευθυντής Μακεδονίας - Θράκης Παναγιωτάκης μου είπε «Θέλεις να πας εκεί» αποδέχτηκα την πρόταση μιας και ήταν η καταγωγή μου από εκεί και έτσι ξεκίνησα στο σιδηρόδρομο. Το εργοτάξιο ήταν πλήρως οργανωμένο με μηχανήματα και με περίπου 150 άτομα προσωπικό, εργάτες, μηχανικοί υπομηχανικοί και εργοδηγοί.
Εγώ έμενα στο χωριό μου και το προσωπικό στα υπνωτήρια στο Παρανέστι»
Στην αφήγηση του ο κ. Παπαδόπουλος μας εξιστόρησε το πώς γλύτωσε από το εκτροχιασμό του τρένου που έγινε στον Πλατανιά και μάλιστα με θλιβερό απολογισμό τεσσάρων επιβατών νεκρών και περίπου 60 τραυματιών
«Ήταν να ξεκινήσω με την οικογένεια μου να πάρω το τρενο 601και από το Παρανέστι Δράμας να μεταβούμε στην Θεσσαλονίκη. Επειδή έφευγε πολύ νωρίς ήταν και Κυριακή είπαμε να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω και χάσαμε το τρενο το πρωινό και μετά έμαθα το τραγικό συμβάν και ίσως το χάσιμο του τρενο να ήταν σωτήριο για εμάς.»
Ο συνομιλητής μας αναφερόμενος στην συνεργασία με τους συναδέλφους του την χαρακτήρισε άψογη. "Εκείνο πάντα με προκαλούσε θλίψη ήταν όταν μάθαινα για συναδέλφους που έφευγαν από την ζωή νέοι. Αυτό ο πόνος ήταν αβάστακτος" μας είπε ο κ. Παπαδόπουλος.
Χρήστος Γιαννακίδης
sidirodromikanea.blogspot.com