Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Ένας μηχανοδηγός θυμάται…

Η συνάντηση και η συζήτηση με ένα σιδηροδρομικό και δει με ένα μηχανοδηγό είναι σαν διαβάζεις ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα χωρίς να επιθυμείς το τελειωμό του.


Ο τρόπος που σου αφηγείται τα βιώματά του στην πολύχρονη εργασιακή του καριέρα,  σου καθηλώνουν και το μόνο που κάνεις είναι να ακούς σιωπηλά και με την πρέπουσα προσοχή.
Αν αυτή η αφήγηση συμβαίνει να γίνεται πάνω σε  τρένο είναι βέβαιο ότι θα φτάσεις στον προορισμό σου χωρίς να το αντιληφθείς.
Χθες λοιπόν, είχαμε μια ανεπάντεχη συνάντηση με τον συνταξιούχο σιδηροδρομικό και πρώην μηχανοδηγό του ΟΣΕ κ. Παναγιώτη Κολάκη συνταξιδεύοντας και οι δυο μας για την Λεπτοκαρύα.
Ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον εργασιακό του βίο στον σιδηρόδρομο. Οι αναφορές του σε πρόσωπα και καταστάσεις ήταν συγκλονιστικές. «Έζησα τρεις μετωπικές συγκρούσεις μια από τις οποίες ήταν ο εκτροχιασμός του τραίνου στο Άδενδρο πριν μερικά χρόνια. Περίπου διακόσια μετρά πριν την είσοδο στο σταθμό αντιλήφθηκα ότι εισερχόμαστε σε παρακαμπτήριο γραμμή και αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη έπιασα ακαριαία και ακολούθησε ο εκτροχιασμός χωρίς να έχουμε θύματα. Αν αυτό δεν συνέβαινε δηλαδή δεν έπιανα ακαριαία πέδη τα αποτελέσματα θα ήταν τραγικά» μας επισήμανε ο κ. Κολάκης.
Είναι γεγονός ότι οι μηχανοδηγοί στον καθημερινός του εργασιακό του βίο βρίσκονται αντιμέτωποι με δύσκολες και πολλές φορές δυσάρεστες καταστάσεις που θέλουν ούτε να τις θυμούνται. Επιθυμούν να αναφέρονται σε γεγονότα ευχάριστα αλλά και στα δημιουργικά τους επιτεύγματα.
Μια ιδιαίτερη περίοδο για τον κ. Κολάκη ήταν το ξεκίνημά του στον σιδηρόδρομο και η εμπειρία του ως τεχνικού στις ατμήλατες μηχανές. «Είχα μάθει τόσο καλά την λειτουργία της ατμήλατης μηχανής που μπορούσα να βρω και να λύσω όποιο πρόβλημα μπορούσε να υπάρξει. Θήτεψα κοντά σε καλούς μαστόρους όπως τον κ. Ευθύμη Κοντόπουλο» μας τόνισε.
Την εποχή εκείνη τα ανταλλακτικά ήταν δυσεύρετα και πολύ ακριβά και ήταν υποχρεωμένοι οι τεχνίτες να εφευρίσκουν δικής του επνεύσεως πατέντες για να λειτουργήσουν τις ατμήλατες.
Ο συνταξιούχος σιδηροδρομικός δεν παρέλειψε να αναφερθεί και  σε ευτράπελες και τραγελαφικές καταστάσεις που είδε και έζησε στο εργασιακό του βίο και τους «ομηρικούς» καυγάδες για  τα «τυχερά» του επαγγέλματος.
Σήμερα ο κ. Παναγιώτης Κολάκης ζει στην Σκοτίνα Πιερίας και ασχολείται με τον κήπο του με ιδιαίτερο μεράκι.
«Έκτος από την κηπουρική, καθημερινά περπατώ πολύ στις πλαγιές του Ολύμπου μαζεύοντας ρίγανη, κράνα και κουκουμαριές»
Όμως δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε την συζήτηση μας και φτάσαμε στο τέρμα του προορισμού μας. Αποχαιρετιστήκαμε και ευχηθήκαμε να ξανασυναντηθούμε .
Να είστε καλά κ. Κολάκη

Συντάκτης: Χρήστος Γιαννακίδης