Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Γαλλία: Επίσκεψη στο πιο εντυπωσιακό σιδηροδρομικό μουσείο του κόσμου.

Επισκεφθήκαμε ένα από τα καλύτερα σιδηροδρομικά μουσεία στον κόσμο και γοητευμένοι σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας...

Κείμενο: Σπύρος Χατήρας

Αν δεν έχει τύχει να βρεθείς ξανά σε σιδηροδρομικό μουσείο, οι εικόνες σου ως τυπικού Έλληνα μπορεί να φθάνουν -το πολύ- σε κάποιο υπαίθρια τοποθετημένο παλιό βαγόνι του ΗΣΑΠ, στη μέση μιας πλατείας ή στην άκρη ενός ταλαιπωρημένου δημόσιου παιδότοπου.

Επόμενο ήταν λοιπόν να εντυπωσιαστείς βαθιά, επισκεπτόμενος στη Mulhouse ένα από τα σημαντικότερα μουσεία τραίνων στον κόσμο, έτσι όπως αργότερα έμαθες. Στο χώρο κυριαρχεί μια τεχνητή συσκότιση, με τον φωτισμό να είναι εστιασμένος σχεδόν αποκλειστικά στα σιδηροδρομικά εκθέματα, που ποικίλουν ανάλογα με την εποχή της κατασκευής τους και τον τρόπο χρήσης τους. Είδες σε πρώτο πλάνο το αυτοκρατορικό βαγόνι του Ναπολέοντα του Τρίτου, τέλεια συντηρημένο και με τα λογότυπά του να αστράφτουν. Φυσικά, ανέβηκες επάνω και επιθεώρησες την πολυτελώς διακοσμημένη κατασκευή, με το ομοίωμα του απόλυτου άρχοντα της Γαλλίας να στέκει στη μια άκρη στο τραπέζι. Λίγα λεπτά αργότερα πέρασες σε μια άλλη εποχή της ευρωπαϊκής ιστορίας, νεώτερη, παρατηρώντας το αποτέλεσμα μιας δολιοφθοράς της Γαλλικής Αντίστασης ενάντια στον στρατό κατοχής των Ναζί. Η θέα μιας ανατραπείσας αμαξοστοιχίας, από τόσο κοντά και σχεδόν μέσα στο σκοτάδι, προκαλεί αναμφίβολα το δέος!


Ταξιδεύοντας στην επαρχία

Παρακάτω, η εικόνα αντιστρέφεται και γίνεται πολύ πιο αισιόδοξη και ειρηνική, καθώς έχεις πλέον επιβιβασθεί σε ένα από τα τραίνα που λίγες δεκαετίες πριν διέτρεχαν τη γαλλική επαρχία, προτού εκείνη κατακυριευτεί από τις βολίδες υπερταχείας διέλευσης τύπου ΤGV. H ατμόσφαιρα εδώ είναι ιδιαίτερα κοινωνική, δύο κύριοι συζητούν καθισμένοι αναπαυτικά στις θέσεις τους, ενώ σε μια άλλη κουκέτα ο ελεγκτής ζητά από την κυρία να δει το εισιτήριό της. Στο εστιατόριο του τραίνου άλλοι συζητούν κι άλλοι διαβάζουν εφημερίδα, ενώ από το παράθυρό τους περνούν διαδοχικά ένας-ένας οι σταθμοί και τα εξωτερικά τοπία της εποχής. Ο συνδυασμός ήχου και εικόνας με τη
συνδρομή της ηλεκτρονικής τεχνολογίας είναι εκείνος που σου δημιουργεί αυτή την αίσθηση εικονικής πραγματικότητας, μέσω της οποίας αντιλαμβάνεσαι τις συνθήκες ταξιδιού με τραίνο μιας άλλης
εποχής. Ομολογουμένως, αυτή η διαδραστική παρουσίαση ήταν πολύ διαφωτιστική, ενώ
παράλληλα κατόρθωσε να σε... μεταφέρειεπαρκώς πίσω στο χρόνο.

Στο Μετρό

Όμως, εκεί που αφήνεις την αυτοσυγκράτηση κι εκφράζεις αυθόρμητα το θαυμασμό σου για την παρουσίαση, είναι όταν αποχωρείς από τις αναπαραστάσεις των σταθμών και των βοηθητικών στοιχείων σιδηροδρομικής επιμελητείας στις διάφορες γαλλικές πόλεις, εισερχόμενος στο Μετρό του Παρισιού. Mπαίνεις σε ένα βαγόνι και
κάθεσαι παρατηρώντας γύρω, ανύποπτος για τη συνέχεια. Ξάφνου, ακούς τις πόρτες του συρμού να κλείνουν, συνάμα όμως και τις φωνές ενός κυρίου που τον σπρώχνουν και τον πατάνε για να μπούνε. Πιο δίπλα, δύο κυρίες συζητούν μεγαλόφωνα για το ποιά είχε την προτεραιότητα σε μια ελεύθερη μέχρι πρότινος θέση. Τη φασαρία
διακόπτει το μεγάφωνο του συρμού, που αναγγέλει την επόμενη στάση και όλοι όσοι δεν την ξέρουν σιωπούν για να ακούσουν. Δευτερόλεπτα αργότερα, ενώ ακούς έναν από τους ορθίους να προσπαθεί να ξεφυλλίσει την εφημερίδα του, ακούς και τον συρμό να αναχωρεί. Σηκώνεσαι όρθιος, λες και πρόκειται να κατέβεις. Κάνεις λίγα βήματα και κοιτάζεις κλεφτά το θάλαμο και τη θέση του μηχανοδηγού. Βλέπεις σε κεντρικό πλάνο τα χειριστήρια
και το τιμόνι, ενώ στο παρμπρίζ καθρεφτίζεται μπροστά σου η υπόγεια διαδρομή, μέτρο προς μέτρο, ως τον επόμενο σταθμό. Όταν τέλος φθάνεις σε αυτόν, τον βλέπεις ολόκληρο από την πλευρά που έχεις καθήσει και πάλι μέτρο προς μέτρο, όσο ο συρμός επιβραδύνει. Κι ώσπου να συνέλθεις από όλο αυτό, έχεις αναχωρήσει
για την επόμενη στάση, ακούγοντας και πάλι τους Γάλλους να γκρινιάζουν για το ποιός θα καθήσει και πού.

Iστορικό

Το 1961, το δημοτικό συμβούλιο της Mulhouse προσέφερε γη στο Ντόρναχ, προκειμένου η SNCF να παρουσιάσει το τροχαίο υλικό της, αντιπροσωπευτικό της ιστορίας της εταιρείας. Το 1971, οι πρώτες μηχανές είχαν
τοποθετηθεί προσωρινά στο παλιό υπόστεγο των κινητήρων στη Mulhouse-Nord. Μια δεύτερη επισκέψιμη περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο άνοιξε για το κοινό το 1983, η οποία έφθανε ετησίως τα 240.000 εισιτήρια. Το 1999 οι
περιφερειακές και νομαρχιακές διοικήσεις της Γαλλίας, καθώς και η πόλη της Μulhouse, χρηματοδότησαν μια ανακαίνιση, συνολικού κόστους 8,6 εκατομμυρίων ευρώ. Ο αρχιτέκτονας François Seigneur σχεδίασε μια νέα ενότητα που ονομάζεται Le siècle d'or du chemin de fer (η χρυσή εποχή του σιδηροδρόμου 1860-1940), η οποία
εγκαταστάθηκε σε μια νέα αίθουσα σχεδόν 6.000 τετραγωνικών μέτρων, με 25 επιπλέον εκθέματα, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό τους στο μουσείο σε 103. Στο ημίφως ο επισκέπτης ανακαλύπτει τμήματα από διάφορες εποχές της σιδηροδρομικής τεχνολογίας σε προθήκες, που φωτίζονται όσο τα προσεγγίζει. Στο παλιό ανακαινισμένο
κτίριο, η έμφαση δίδεται κυρίως στην εκπαιδευτική πτυχή της τεχνολογίας, εξηγώντας τους μηχανισμούς τροφοδοσίας ατμού, τη λειτουργία των ντίζελ και των ηλεκτρικών μηχανών, καθώς και την ανάπτυξή τους.


Ευχαριστούμε τον διαχειριστή της ιστοσελίδας carhistory.gr κ. Σπύρο Χατήρα  για την δυνατότητα που μας έδωσε να γνωρίσουμε τα ενδότερα ενός πραγματικά πιο σημαντικού μουσειακού  σιδηροδρομικού εκθεσιακού χώρου της Γαλλίας.