Στην σκιά από τα Όρη Μεντισιν Μπόου, κοντά στα σύνορα του Κολοράντο βρίσκεται η φοιτητούπολη Λάραμι. Κάποτε ήταν γνωστή για τα σαλούν και για τους Κουμπόηδες.
Σε μία ανεμοδαρμένη κορυφή 30 χλμ από την πόλη βρίσκεται ένα απρόσμενο μνημείο. Έχει ύψος γύρο στα 20 μέτρα και είναι φτιαγμένο από γρανίτη.
Είναι τόσο αταίριαστο εκεί που κάποιος θα πίστευε ότι είναι στην Αίγυπτο ή το Μεξικό, είναι όμως στις πεδιάδες του Γουαιόμινγκ. Είναι η πυραμίδα Εϊμς. Αρχικά δημιουργήθηκε για να αποτίσει φόρο τιμής σε ένα σπουδαίο επίτευγμα του 19ου αιώνα.
Ο ιστορικός Φιλ Ρόμπερτ εξηγεί ότι τα άτομα που απεικονίζονται πάνω στο κτίριο δεν είναι θεϊκές φιγούρες. Αυτή η πυραμίδα είναι ένα σύμβολο ενός σκανδάλου που συγκλόνισε την Αμερική.
Πώς γίνεται αυτό το πέτρινο μνημείο να αντιπροσωπεύει μία από τις μεγαλύτερες απάτες εις βάρος των κατοίκων των ΗΠΑ;
Γιούτα, 1869.
Γίνονται προετοιμασίες για την τελετή τοποθέτησης ενός χρυσού καρφιού για την ολοκλήρωση του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου της χώρας.
Στις 6 Μαΐου, τέσσερις μέρες πριν από την εκδήλωση δύο στελέχη της Union Pacific Railroad απολαμβάνουν το πολυτελές ταξίδι τους όταν ξαφνικά διακόπτεται. Το τρένο σταμάτησε. Κοίταζαν γύρω τους και αναρωτιόντουσαν τι έγινε. Τότε, μία ομάδα ένοπλων όρμησε μέσα στο τρένο και ο εκπρόσωπος της ομάδας είπε » που είναι τα λεφτά μας; Γιατί δεν πληρωθήκαμε;»
Είναι εργάτες της Union Pacific Railroad. Λένε ότι τους χρωστάνε πάνω από $200.000 για μήνες δουλειάς. Τα τρομαγμένα στελέχη οδηγούνται σε ένα τηλεγραφείο. Έστειλαν τηλεγράφημα στο γραφείο της εταιρείας. «Γρήγορα στείλτε χρήματα. Θέλουμε να πάμε στην τελετή».
Μετά από μερικές ώρες διαπραγματεύσεων τα στελέχη στη Βοστόνη ηρεμούν τους εργάτες με την υπόσχεση ότι θα στείλουν μετρητά. Η εταιρεία ήθελε να αφήσει πίσω της αυτό το επεισόδιο, και έτσι δεν έκανε μήνυση στους απαγωγείς. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 10 Μαΐου του 1869 τοποθετείται το συμβολικό χρυσό καρφί. Σηματοδοτεί το τέλος αυτής της επικής επιχείρησης.
Τώρα οι γραμμές ενώνονται, συνδέονται. Σε λιγότερο από εφτά μέρες μπορείς να πας από την Νέα Υόρκη στην Καλιφόρνια.
Ο θρίαμβος όμως δε θα κρατήσει πολύ. Οι εφημερίδες αναφέρουν ότι τα μέλη της συμμορίας δεν είναι μόνο απλήρωτοι εργάτες. Φαίνεται ότι το πρόβλημα ισχύει σε όλο τον κλάδο της εταιρείας. Άρχισαν να κάνουν ερωτήσεις. Που πήγαν τα χρήματα;
Επιτέλους η ιστορία αποκαλύπτεται σε ένα άρθρο εφημερίδας του 1872 με τίτλο «Ο Βασιλιάς της Απάτης».
Κάνει το συγκλονιστικό ισχυρισμό ότι όλη η επιχείρηση χρηματοδοτήθηκε με δωροδοκίες και απατεωνιές. Το ερώτημα είναι πλέον ποιοι έκαναν τις οικονομικές ατασθαλίες. Ποιος ήταν ο βασιλιάς της απάτης;
Το πρόβλημα ξεκίνησε χρόνια νωρίτερα. Το 1865. Για πάνω από 24 μήνες ο σιδηρόδρομος στην Καλιφόρνια δεν είχε προχωρήσει πολύ. Η πρόοδος όμως στη δυτική πλευρά ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
Οι επενδυτές δεν ήταν σίγουροι αν έπρεπε να δώσουν χρήματα σε ένα έργο που μετά από δύο χρόνια είχε προχωρήσει ελάχιστα.
Καθώς ο Εμφύλιος τελειώνει ο πρόεδρος Λινκον θέλει να δώσει ώθηση στο σιδηρόδρομο. Έτσι, στρέφετεται σε δυο αδέρφια από τη Μασαχουσέτη με μεγάλη επιρροή. Ο Οουκς Εϊμς είναι ισχυρό μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Ολιβερ ηγείται της οικογενειακής επιχείρησης με φτυάρια. Ο Λίνκον πιστεύει ότι μπορούν να δώσουν νέα πνοή στο έργο. Ο Λίνκον τους είπε να το ολοκληρώσουν διότι αν το κάνουν θα μείνουν αξέχαστοι στην ιστορία.
Οι Ειμς αναλαμβάνουν τον έλεγχο του σιδηροδρόμου και της εταιρείας. Συγκεντρόνουν χρήματα από επενδυτές και την κυβέρνηση. Μέχρι το 1866 οχτώ χιλιάδες εργάτες δουλεύουν στο σιδηρόδρομο. Όταν η γραμμή φτάνει στο νοτιοδυτικό Γουαιόμινγκ ξεμένουν από χρήματα.
Για να αποφύγουν επιπλέον καθυστερήσεις πείθουν τους άντρες να δεχτούν μία δύσκολη πρόταση, να αναβάλουν τις πληρωμές μέχρι να βρεθούν κεφάλαια. Οι εργάτες δεν συνειδητοποίησαν ότι έκλεβαν μεγάλο μέρος των χρημάτων. Μάλιστα οι Ειμς είχαν βάλει χέρι στο ταμείο σε όλα τα στάδια. Οι εργάτες δεν γνώριζαν ότι οι Ειμς χρησιμοποιούσαν κεφάλαια για να λαδώσουν άλλα στελέχη και φόλους στο Κογκρέσο.
Μέχρι να μπει το χρυσό καρφί στη θέση του ένα έργο $16.000.000 κόστισε στους φορολογούμενους πάνω από $65.000.000. Το αποτέλεσμα της απάτης ήταν ότι τα στελέχη έβγαλαν εκατομμύρια και οι εργάτες τίποτα.
Όταν η απάτη δημοσιεύεται στις εφημερίδες το 1872 ξεκινά ομοσπονδιακή έρευνα. Η έρευνα επικενρώθηκε σους αδερφούς Ειμς και το κοινό καταδίκαζε κυρίως τον Οουκς και τον Όλιβερ Ειμς. Ο Οουκς Ειμς ελέγχεται από το Κογκρέσο και χάνει τη θέση του. Λίγα χρόνια μετά το σκάνδαλο και τα δύο αδέρφια είναι νεκρά.
Ο θάνατος του Λίνκολν το 1865 τον γλύτωσε από το να δει το όνειρό του για το σιδηρόδρομο να μετατρέπεται σε γλέντι απληστίας και διαφθοράς.
Το 1875 όμως το συμβούλιο της εταιρίας παραγγέλνει αυτό το παράξενο μνημείο στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής. Αποτελεί φόρο τιμής στο εκπληκτικό αυτό τεχνολογικό επίτευγμα.
Σήμερα, αυτή η παράξενη πυραμίδα στο Γουαιόμινγκ μας θυμίζει αυτό το γεμάτο σκάνδαλα εγχείρημα το οποίο σχεδιάστηκε εν μέρει από δύο πλούσιους άνδρες αλλά εκτελέσθηκε εις βάρος χιλιάδων εργατών.
Συντάκτης: Αναστάσιος Ντίνος
Πηγή: apocalypsejohn.com
