Ένα τραίνο η ζωή μου.
Επιβιβάστηκα
κι ακόμη ταξιδεύω.
Προορισμός μου το απρόσμενο!
Οι μέρες μου κυλούν σε σπασμένες ράγες
κι οι στιγμές βαγόνια που ξέχασαν
να φτάσουν στον σταθμό ...
Ένα τραίνο η ζωή μου.
Ξέφρενο οδοιπορικό στις σπασμένες ράγες
ενώ ζωγράφιζα τα όνειρά μου,
κι έκανα τέχνη με τους ήχους της ζωής μου.
Ένα ταξίδι στην φθορά του χρόνου,
στην πλήξη της ασφάλειας.
Κι ο πίνακας ολοκληρώθηκε,
αλλά τα χρώματα δεν στέγνωσαν ακόμη.
Το τραίνο της ζωής μου καλπάζει.
Κοιτάζω από το παράθυρο.
Το παρελθόν περνά αστραπιαία.
Αποχαιρετώ το "γιατί" ,
το "ίσως" , το "πως"...
Κάθε "πρέπει" εκτροχιάστηκε.
Τώρα συνεπιβάτες μου τα "θέλω",
πυξίδα μου το σφύριγμα του τραίνου.
Μια περιπέτεια τώρα περιμένει το τραίνο μου.
Είναι ώρα ν'αποδράσω
χωρίς αποσκευές
κι ενδιάμεσους σταθμούς.
Προορισμός μου το απρόσμενο!
Ποιήτρια Άννα Ιωαννίδου
Πηγή: trenopoiisis.blogspot.gr
