Φεύγουν οι άνθρωποι σαν τρένα
και συνήθως σε ξεχνάν.
Ψάχνοντας για νέους τόπους,
Διαγράφουν αναμνήσεις,
όσα πέρασες μ’ αυτούς.
Τότε ίσως δεν αξίζαν
Έτσι κάναν με πολλούς!
Δρομολόγια αλλάζουν
κι όλο βρίσκουν αφορμές
σε πληγώνουν, μετά φεύγουν
μα σου μάθαν να μην κλαις!
Σ’ όσους τόπους κι αν διαβούνε,
όσους και αν συναντούν
στο μυαλό τους πάντα θα αντηχείς,
ενώ αυτοί θα ψάχνουν εισιτήριο επιστροφής.
Ελένη Μακρή
Μαθήτρια 2ου Γυμνασίου Ευόσμου Θεσσαλονίκης
