Ο τίτλος του κλασικού αριστουργήματος παιδικής λογοτεχνίας της Εντίθ Νέσμπιτ «Τα παιδιά που έβλεπαν τα τρένα να περνούν» ίσως ταιριάζει σε όλα εκείνα τα μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά του γκράφιτι που, ρισκάροντας ακόμη και τη ζωή τους, βάζουν στόχο να αποτυπώσουν στην παγωμένη λαμαρίνα ενός βαγονιού την υπογραφή τους. «Το να βάλεις την υπογραφή σου πάνω σε ένα βαγόνι είναι ένα μεγάλο κίνητρο.
Γιατί αν ζωγραφίσεις ένα βαγόνι τότε αυτό θα ταξιδέψει σε όλη την πόλη ή όλη τη χώρα και έτσι την υπογραφή σου θα τη δουν όλοι παντού», λέει ο Ιγνάτιος που εξηγεί τη μανία αρκετών γκραφιτάδων να ζωγραφίσουν ένα βαγόνι. Μια κίνηση, όμως, που πολλές φορές έρχεται αντιμέτωπη με τους ανθρώπους του ΗΣΑΠ ή του ΟΣΕ, δημιουργώντας επεισόδια.
Το 2010 μάλιστα μια ομάδα νεαρών που προσπάθησε να βάψει έναν συρμό στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Φάληρο ήρθε στα χέρια με εργαζομένους. Τότε ένας εργαζόμενος τραυματίστηκε ελαφρά ενώ ένας άλλος βάφτηκε από τους νεαρούς. Στον άτυπο αυτό πόλεμο υπάρχουν και θύματα. Το 2009 ένας 18χρονος πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά του να εισχωρήσει στο αμαξοστάσιο των συρμών για να ζωγραφίσει.
Πηγή: protothema.gr
