Κύριοι,
Για πρώτη μου φορά και τελευταία πιθανόν, επεδίωξα σήμερα Σάββατο 14 Μαρτίου να χρησιμοποιήσω τον ιστορικό και ομορφο προαστιακό σταθμό "Δεκέλειας", για την μετάβασή μου σε Αθήνα-Πειραιά. Βρέθηκα προ μεγάλης έκπληξης κατ' αρχήν από την εμφάνισή του ή, καλύτερα από την μη εμφάνισή του, δεδομένης της απόλυτης απόκρυψης του ακόμα και από το δρόμο, 10-20 μέτρα μακρυα. Απογοητεύτηκα που περίμενα άνω της 1 ώρας (12.15 έως 13.20) σ' ένα τελείως γυμνό σταθμό(;;;), χωρίς κανένα τρένο να διαβεί, σταθμός (λέει) με κλειδαμπαρωμένες πόρτες και κανένα υπάλληλο να καθοδηγήσει τον οποιονδήποτε πολίτη. Τυχαία, είμαι σίγουρος, κάποιος προσφέρθηκε να ενημερώσει (προφανώς είχε τον "τρόπο") και τηλεφωνώντας κάπου μας είπε άτυπα ότι η αμαξοστοιχία θα διέλθει μετά τις 14.30. Είναι ΚΥΡΙΟΙ, απογοητευτικό τουλάχιστον, ένας ιστορικός και πανεμορφος σταθμός που χρονολογείται από το 1904, να παραμένει -τυχαία άραγε; - χωρίς πρόγραμμα σε πλήρη (μετριότατη έκφραση) εγκατάλειψη.
Με την ελπίδα ότι η επιστολή μου αυτή τουλάχιστον θα διαβαστεί και ότι πιθανόν θα βρει αποδέκτες προς ενέργεια και ενημέρωσή μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων...
Με εκτίμηση,
Γιώργος Παντελιδάκης
