Η Δώρα Παυλίδου γράφει από το Λονδίνο για το News 247, για απλές, καθημερινές, αυτονόητες συνήθειες, που απέχουν έτη φωτός από την ελληνική πραγματικότητα.
Κυρία άνω των εξήντα, ανεβαίνει στο λεωφορείο, δεν έχει εισιτήριο και επιμένει να πληρώσει με μετρητά. Ο οδηγός αρνείται και ακολουθεί λογομαχία. Η κυρία προχωρά, κάθεται σε διαθέσιμο κάθισμα και… Τίποτα. Το λεωφορείο δεν ξεκινά. Ένας επιβάτης πλησιάζει στο κουβούκλιο του οδηγού, ζητά το λόγο που το λεωφορείο καθυστερεί να ξεκινήσει, ο οδηγός απαντά και… Ο ενοχλημένος επιβάτης βάζει τις φωνές στην κυρία άνω των εξήντα, το αυτό πράττουν και οι υπόλοιποι επιβάτες, η κυρία αναγκάζεται να κατέβει από την πίσω πόρτα του λεωφορείου. Η πορεία του λεωφορείου συνεχίζεται κανονικά…
Σκληρό; Πραγματικό.
Πρόκειται για μία σκηνή που αντίκρισα τη δεύτερη μέρα που ήρθα στο Λονδίνο, διήρκεσε συνολικά πέντε λεπτά και μου γέννησε εξαιρετικό άγχος: Τι θα μου συμβεί αν ξεχάσω να πληρώσω το εισιτήριο, αν με πιάσουν χωρίς να το έχω χτυπήσει στην είσοδο, αν ταξιδέψω σε περιοχή στην οποία δεν επιτρέπεται να ταξιδέψω με το εισιτήριο που αγόρασα, αν κι εγώ όπως και η κυρία δεν έχω εισιτήριο και θέλω να πληρώσω με μετρητά για να μη χάσω το τελευταίο λεωφορείο;
Τις αμέσως επόμενες μέρες, άρχισαν να μου λύνονται όλες οι απορίες μιας και άρχισα τις γκάφες στο τραίνο. Πέρασα χωρίς να ακυρώσω το εισιτήριο και όταν βγήκα το ακύρωσα. Μου αφαιρέθηκαν περίπου 10 λίρες! Πήγα να παραπονεθώ (αφού πέρασα πάνω από δέκα λεπτά σκεπτόμενη πώς θα το πω, τι θα πω αν μου πουν το τάδε και τι αν ισχυριστούν το δείνα), με μάλωσαν που μπήκα χωρίς να χτυπήσω και μου πρόσθεσαν πίσω στην κάρτα το ποσόν που μου αφαιρέθηκε, διότι... δεν γνώριζα. Τόσο απλά!
Οι εργαζόμενοι της Δημόσιας Συγκοινωνίας στην υπηρεσία του ταξιδιώτη
Ο φόρτος εργασίας σχετικά με ό,τι έχει να κάνει με τα εισιτήρια και τις κάρτες για τα Μεταφορικά Μέσα, έχει μεταφερθεί σε μηχανήματα σε κατά τόπους κιόσκια εξυπηρέτησης ταξιδιωτών και στο Διαδίκτυο. Πολύ λίγοι οι υπάλληλοι που εξυπηρετούν τον κόσμο σχετικά με αυτά και πιθανόν να διατηρούνται ακόμη λόγω των τουριστών. Οι υπόλοιποι υπάλληλοι (μετά από κάποιες περικοπές προσωπικού, και ναι, συμβαίνουν και εδώ αυτά) έχουν μεταφερθεί στην εξυπηρέτηση του πολίτη.
Κάνοντας τι;
Υπάλληλος με βλέπει να επεξεργάζομαι τον χάρτη για πάνω από ένα λεπτό προσπαθώντας να βρω ποιο τραίνο πρέπει να πάρω. “Κυρία μου, συγγνώμη, έχετε κάποιο πρόβλημα;” “Ναι, δεν ξέρω πώς να πάω στο Shepherd’s Bush Market” “Θα πάρετε την τάδε γραμμή και θα αλλάξετε στην τάδε, κατεβαίνετε μετά από 3 στάσεις. Κάτι άλλο;” “Οχι, ευχαριστώ!!”.
“Μπήκα στον τάδε σταθμό πριν από 3 μέρες, έκατσα 3 λεπτά και ξαναβγήκα χωρίς να πάρω το τραίνο γιατί πήγα να πάρω καφέ και το μηχάνημα με χρέωσε”. “Για να δω κυρία μου… (τα πάντα είναι καταγεγραμμένα ηλεκτρονικά όπως καταλαβαίνετε…) Βέβαια, όπως τα λέτε είναι. Σας έβαλα πίσω τα χρήματα που σας αφαιρέθηκαν”.
Α, τόσο εύκολο είναι να διεκδικήσω το δίκιο μου λοιπόν; Δεν αντιμετωπίζομαι με καχυποψία επειδή η προφορά μου δεν είναι η άψογη βρετανική, δεν σκέφτονται πώς να ΜΗ μου δώσουν πίσω χρήματα αλλά πώς θα αισθάνομαι δικαιωμένη, δεν μου φέρονται σαν εγκληματία που σίγουρα θέλει να κλέψει και να εξαπατήσει για ένα εισιτήριο! Για να καταλάβετε, μόνο τον Μάρτιο του περασμένου χρόνου, 13.188 επιβάτες Δημόσιων Μέσων διεκδίκησαν την επιστροφή εισιτηρίων συνολικής αξίας 48.861 ευρώ (με την αξία του μέσου εισιτηρίου στα 3,7 ευρώ) και το κατάφεραν.
Διαδικτυακή ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο
Αυτό που ζω, λέγεται πολιτισμικό σοκ. Πολιτισμός από άνθρωπο σε άνθρωπο, από δημόσιο υπάλληλο σε πελάτη δημοσίου παρόχου υπηρεσίας. Και υποβοηθάται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από την τεχνολογία. Κάθε φορά που έχω κάποιο πρόβλημα, ο (άτυχος) υπάλληλος που βρίσκεται στο διάβα μου, αφού με “μαλώσει” που δεν υποβάλλω το παράπονό μου ηλεκτρονικά, σπεύδει να με βοηθήσει “αλλά την επόμενη φορά να το κάνετε διαδικτυακά”. Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι η εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών γίνεται σε 270 σταθμούς του μετρό σε 11 διαφορετικές γραμμές τραίνου και 700 λεωφορειακές γραμμές.
Και φυσικά να μην ξεχάσω εκτός από την ενημέρωση για το “τι συμβαίνει και καθυστερεί το τρένο δύο λεπτά” που παίρνεις σε πραγματικό χρόνο μέσα στο τραίνο, ακριβώς την ίδια ενημέρωση μπορείς να πάρεις στα social media αλλά και στο site του TFL. Επιλέγεις τις γραμμές που σε ενδιαφέρουν σε καθημερινή βάση, τις ακολουθείς στο Twitter και ως εκ θαύματος: Ιδού όσα χρειάζεται να μάθεις για το Μεταφορικό Μέσο στο οποίο ετοιμάζεσαι να ανέβεις σε ένα λεπτό!
Μη νομίζετε ότι οι Βρετανοί δεν έχουν παράπονα:
Για κάθε 100.000 επιβατών (Στοιχεία Απρίλιος-Ιούνιος 2014)
2,93 παραπονέθηκαν για τον Προαστιακό
2,63 για το Μετρό (Υπέργειος συρμός)
2,42 για τα λεωφορεία του Λονδίνου και
1,11 για το Μετρό (υπόγειος συρμός).
Κυκλοφοριακό κομφούζιο και στο Λονδίνο
Όσο περίπλοκο φαίνεται το όντως τεράστιο δίκτυο υπέργειων και υπόγειων τρένων, λεωφορείων, ποδηλάτων και άλλων μεταφορικών Μέσων στην Αγγλία, τόσο εύκολο έχει γίνει για τον τουρίστα ή εργαζόμενο που χρησιμοποιεί το τραίνο, με την ευκολία που εμείς στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητό μας.
Για να καταλάβετε για τι αριθμούς μιλάμε καθημερινά διενεργούνται 26,1 εκατομμύρια διαδρομές (στοιχεία 2013). Από αυτές:
9,64 εκ γίνονται με τη Δημόσια Συγκοινωνία
9,61 εκ. με ιδιωτικά μέσα Μεταφοράς (κυρίως αυτοκίνητα)
6,34 εκ. με τα πόδια και
0,5 εκ. με το ποδήλατο
Και αν νομίζετε ότι μόνο στην Αθήνα έχει κίνηση… πλανάσθε πλάνην οικτράν. Πλέον στο Λονδίνο δύσκολα παίρνει κανείς την απόφαση να προβεί στην αγορά αυτοκινήτου. Αν και τα αυτοκίνητα είναι πολύ φτηνά (σχεδόν τζάμπα) και το ίδιο και για την βενζίνη (σχετικά με το μέσο μισθό πάντα…). Αυτό που δεν αντέχεται είναι η κίνηση (ενώ κάθε σταθμός τρένου απέχει το πολύ 3 λεπτά από τον επόμενο, οι λεωφορειολωρίδες είναι πάντα ανοιχτές, ενώ με το αυτοκίνητο, αν κολλήσεις στην κίνηση, αποχαιρέτα την “βρετανική” συνέπεια στο ραντεβού σου...), το υψηλό κόστος των ασφαλίστρων και φυσικά το κόστος να παρκάρεις ακόμη και έξω από το σπίτι σου! Αρα; Τραίνο και στη χειρότερη λεωφορείο ή ποδήλατο! Το δίτροχο δεν είναι σπάνιο φαινόμενο όπως διαπιστώνετε και από τα σχετικά νούμερα. Από την άλλη, ατυχήματα, παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά τα οποία όμως δεν αποθαρρύνουν όσους θέλουν να μετακινούνται γρήγορα να πετυχαίνουν μείωση του κόστους ζωής τους και να γυμνάζονται.
Λατρεύουμε το τραίνο!
Ο Βρετανός δεν ξυπνάει μία μέρα και αντιλαμβάνεται πόσο αγαπά το τραίνο και τα λοιπά Μέσα. Μεγαλώνει μέσα σε αυτά και μαθαίνει να τα χρησιμοποιεί από πολύ μικρή ηλικία. Για να καταλάβετε, το ξακουστό παιχνιδάδικο Hamley’s στην κεντρικότατη Regent Street, έχει ολόκληρο όροφο αφιερωμένο στο τρένο! Και σε ποιόν όροφο μάλιστα; Ναι, πολύ σωστά μαντέψατε, στον -1, στον Υπόγειο! Ακόμη και οι υπάλληλοι φορούν στολές που προσομοιάζουν σε εκείνες των υπαλλήλων στους σταθμούς, παίζουν και συνομιλούν με μωράκια και τα λίγο μεγαλύτερα παιδάκια και με αυτόν τον τρόπο, η προδιάθεσή του μπόμπιρα και της μπομπιρίνας απέναντι στο Μέσο, είναι εξαρχής θετική!
Θέλετε παιχνίδια για μεγαλύτερα παιδιά; Μόλις άνοιξε στο Λονδίνο, παμπ με έντονα νοσταλγικό χαρακτήρα η οποία διαθέτει παγκάκια αναμονής, πλακάκια στους τοίχους και φυσικά πινακίδες τρένου!
Ευκαιρία για τις startups
Δεκάδες εφαρμογές εκμεταλλευόμενες την εξοικείωση των Βρετανών και τουριστών με την τεχνολογία, έχουν δημιουργήσει εφαρμογές εξυπηρέτησης του κοινού, χρησιμοποιώντας το ήδη εξαιρετικά υπάρχον οργανωμένο ηλεκτρονικό σύστημα και την πληροφορία που ανταλλάσσεται σε μεγάλες ποσότητες κάθε δευτερόλεπτο για να παρέχουν άμεση πληροφόρηση σε πραγματικό χρόνο, απαντώντας στα ερωτήματα:
-Σε πόση ώρα θα περάσει το επόμενο τραίνο ή λεωφορείο;
-Τι ώρα να φύγω από το σπίτι, να πάρω τραίνο, λεωφορείο, ξανά τραίνο για να φτάσω στο ραντεβού μου στις 14.00... ακριβώς;
-Πού ακριβώς υπάρχουν προβλήματα, σε ποιες γραμμές και για πόση ώρα προβλέπεται;
-Ποια διαδρομή θα διαρκέσει λιγότερο, ποια θα κοστίσει λιγότερο ή περισσότερο και με ποια διαδρομή θα βραχώ λιγότερο (αν βρέχει;);
-Σε ποιο δίκτυο ποδηλάτων, έχει διαθέσιμα ποδήλατα αυτή την στιγμή;
Πρόκειται για πληροφορία που υπάρχει ήδη στον δημόσιο φορέα http://www.tfl.gov.uk/ και διατίθεται σε επιχειρήσεις που θέλουν να δημιουργήσουν εφαρμογές (apps) για κινητά και άλλες έξυπνες συσκευές. Για παράδειγμα, μία από τις επιχειρήσεις που έχει δημιουργήσει την εφαρμογή Citymapper, έχει πάρει χρηματοδότηση ύψους 9,5 εκατομμυρίων ευρώ και χρησιμοποιείται από χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά. Αν θες να βοηθήσεις την επιχειρηματικότητα...
* Η Δώρα Παυλίδου είναι δημοσιογράφος. “Αποφοίτησε” μετά από 10 χρόνια από τον ΔΟΛ με τον τίτλο “Επικεφαλής social media” ενώ παράλληλα διατηρούσε καθημερινή εκπομπή για startups, επιχειρηματικότητα και social media στον Βήμα fm. Αρθρογραφεί στο NEWS247 από το Λονδίνο όπου ζει μόνιμα και εργάζεται ως social media και PR consultant.
Συντάκτης: Δώρα Παυλίδου
Πηγή: news247.gr
