Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Συνταξιδιώτες στο τρένο της ζωής

Η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με το τρένο. Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι. Υπάρχουν ατυχήματα, σε μερικές στάσεις, ευχάριστες εκπλήξεις και βαθιά λύπη σε άλλες.
Όταν γεννιόμαστε και επιβιβαζόμαστε στο τρένο, συναντάμε ανθρώπους, για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα μας συνοδεύουν καθ’ ολη τη διάρκεια του ταξιδιού- τους γονείς μας . Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική . Αποβιβάζονται είτε ανέλπιστα γρήγορα είτε πιο αργά σε κάποια στάση και μας αφήνουν χωρίς την αγάπη, τη στοργή, τη φιλία, και τη συντροφιά τους.

Υπάρχουν όμως και άλλα βαγόνια με πολλές θέσεις. Μέσα σε αυτά κάθονται άνθρωποι που δεν τους γνωρίζουμε στην αρχή και πολλές φορές ούτε που μπαίνουμε στη διαδικασία να τους γνωρίσουμε. Είμαστε προκατειλημμένοι στο ότι δεν μπορούν να μας καλύψουν το κενό που νιώθουμε μετά την αποβίβαση των γονιών μας. Όμως αυτοί οι συνεπιβάτες μπορεί να είναι έτοιμοι ο καθένας με τον δικό του τρόπο να συμπληρώσει το κενό που νιώθουμε και έτσι πρέπει να τους δίνουμε αυτήν την ευκαιρία.
Το ταξίδι έτσι είναι όμως, γεμάτο προκλήσεις, όνειρα,φαντασία, ελπίδα και αποχαιρετισμούς χωρίς επιστροφή. Ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς. Ο χωρισμός λοιπόν από τους αγαπημένους συνεπιβάτες μας είναι οδυνηρός. Πρέπει να έχουμε την ελπίδα όμως πως κάποτε θα φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό και θα τους ξαναδούμε να έρχονται με αποσκευές τις οποίες δεν είχανε ακόμη στην αποβίβαση.
Αυτό που με κάνει ευτυχισμένη είναι η σκέψη ότι κι εγώ βοήθησα να πλουτίσουν οι αποσκευές τους και να γίνουν πιο πολύτιμες.
Μάθε να βλέπεις πέρα από το παροδικό. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό αν θες να ευτυχήσεις στη ζωή σου.
Ονειρεύσου, παίξε και ζήσε μια χαρούμενη ζωή.

 Ανδρομάχη Μπουνα
-Κοινωνικός Ανθρωπολόγος- Iωάννινα
a-typos.gr
sidirodromikanea