Από
τα όσα διάβασα στην εφημερίδα «Ο ΤΥΠΟΣ» και από τον ημερήσιο Τύπο, με γέμισε
θλίψη η απόφαση της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση των Σιδηροδρόμων.'
Παλαιότερα
ο Σιδηρόδρομος αποτελούσε το πιο καλύτερο, περήφανο, αξιοπρεπές και αγαπημένο
κρατικό συγκοινωνιακό μεταφορικό μέσο επιβατών και εμπορευμάτων, με την επίσης περήφανη
ονομασία Σιδηρόδρομοι του Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ).,
Από
όποιο Σταθμό περνούσε ο Σιδηρόδρομος γινότανε πανηγύρι και έτρεχαν οι κάτοικοι
με ενθουσιασμέ φωνάζοντας: «Έρχεται το τραίνο». Στο σταθμό Αθηνών πολλοί άνθρωποι νέοι, γέροι και παιδιά, όχι
μόνον οι επιβάτες, πήγαιναν στις αποβάθρες για να δουν και να χαιρετίσουν το
τραίνο που φεύγει.
Στο
σταθμό της Οινόης (το παλιό Σχιματάρι) νέοι πουλούσαν τα ωραία τους, σουβλάκια με το τοπικό χωριάτικο ψωμί.
Στο
σταθμό , Θηβών προσέφεραν στους επιβάτες
τις ωραίες πολύχρωμες και μυρωδάτες τουλίπες που πλημμύριζαν στα χωράφια των
Θηβών και της Σφίγγας.
Στη
Λειβαδιά εκτός, από τα σουβλάκια τους διαλαλούσαν ανάλογα την εποχή και τα
φρούτα ή τους καρπούς της περιοχής των
σταφύλια, σύκα, ελιές κ.λπ.
Στο
Λειανοκλάδι οι επιβάτες δεν μπορούσαν να αποφύγουν τον πειρασμό να μη γευθούν
τους φημισμένους μοσχομυρωδάτους κουραμπιέδες Λαμίας «Μπουσίου».
Στις
Αγγείες
νέοι και νέες με τα χωματένια κανατάκια τους δρόσιζαν τους επιβάτες με
δροσερό νερό της περιοχής τους.
Στον
παλαιό Φάρσαλο, ο χαλβάς Φαρσάλων και τα μυρωδάτα παστέλια δεν μπορούσαν να
μην ικανοποιήσουν τη γεύση των επιβατών.
Όλα
αυτά, από όσα θυμάμαι, συνέβαιναν όταν περνούσε από τούς σταθμούς των το «μεγάλο
θεριό», ο Σιδηρόδρομος μέχρι να φθάσει στη Λάρισα τον μεγάλο και επιβλητικό
σταθμό, του « τραίνου της Λάρισας».
Επειδή
και εγώ προέρχομαι από τους Κρατικούς Σιδηροδρόμους, στους οποίους υπηρέτησα
37 έτη, που μου άφησαν τόσες αναμνήσεις,
εύχομαι ολόψυχα οι νέοι μας να ξαναδούν και να ξαναζήσουν την ανάπτυξη και
την πρόοδο του «τραίνου μας», σαν τον
παλιό καλό καιρό.
Εφημερίδα
«Συνταξιούχος σιδηροδρομικός»
