Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ … ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΟΣΕ – ΡΕΠΠΑ (17Μάρτη) ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΠΑΣΚ (29 Μάρτη)
Θα επιδεινωθεί η οικονομική κατάστασηΟΣΕ/ΤΡΑΙΝΟΣΕ και υπάρχει κίνδυνος αδυναμίας διατήρησης των θέσεων εργασίας (σ.σ. κομψά απολύσεις) αν δεν υπογραφεί η ΣΣΕ. Υπ Υπήρχε κίνδυνος για το ψωμί των παιδιών των σιδηροδρομικών και την επαγγελματική μας υπόσταση, αν δεν υπογραφόταν η ΣΣΕ.
Η ταυτόσημη επιχειρηματολογία κυβέρνησης – εργοδοσίας και ηγεσίας ΠΑΣΚ, είναι ενταγμένη στην επιχείρηση ΣΟΚ και ΔΕΟΣ που στόχο έχει να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και να παραλύσει κάθε αντίσταση, κάθε αντίδραση. Αυτή η τακτική είναι επικίνδυνη. Και γίνεται πολύ πιο επικίνδυνη όταν περνάει και στις ανακοινώσεις της ΠΟΣ. Όμως, πόσο δίκιο έχουν αυτοί που καταθέτουν αυτά τα επιχειρήματα; Παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία από τα επιχειρησιακά σχέδια ΟΣΕ/ΤΡΑΙΝΟΣΕ σχετικά με τη μισθολογική δαπάνη, άρα και με τη ΣΣΕ του 2011. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι, η προβλεπόμενη μισθολογική δαπάνη ψηφίστηκε από τη Βουλή στα πλαίσια του ν.3891/10 και ότι οι υπουργοί Παπακωνσταντίνου και Χρυσοχοϊδης, Ρέππας, Κατσέλη, ενέκριναν τα επιχειρησιακά σχέδια ΟΣΕ/ΤΡΑΙΝΟΣΕ στις 31/12/2010.
1.- ΟΣΕ: ΔΑΠΑΝΗ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ 2011.
Το επιχειρησιακό σχέδιο μετά και τις μειώσεις των ν. 3833/10, 3845/10 και 3899/11 προβλέπει δαπάνη ΜΙΚΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ: 71.700.000Є. Σύμφωνα με μισθολογικά στοιχεία του Μάρτη 2011 ο μέσος μικτός μισθός είναι 1.985Є. Με ρυθμό συνταξιοδοτήσεων 10% ο μέσος αριθμός εργαζομένων για το 2011 είναι 2.660 εργαζόμενοι. Σύμφωνα με τα παραπάνω:
2.- ΤΡΑΙΝΟΣΕ: ΔΑΠΑΝΗ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ 2011.
Η προβλεπόμενη από το επ. σχ. δαπάνη μικτών τακτικών αποδοχών είναι 24.200.000Є. Ο μέσος μικτός μισθός σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του Μάρτη 2011 είναι 2.018,60Є και ο μέσος αριθμός εργαζομένων για το 2011 είναι 865. Σύμφωνα με αυτά:
Σημ.: Συγκρίνουμε μόνο τις μικτές τακτικές αποδοχές που είναι αντικείμενο των ΣΣΕ σε αντίθεση με τις δευτερεύουσες και τις εργοδοτικές εισφορές που δεν είναι.
3.- ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ 2009 – 2011
Από τις μειώσεις του τελευταίου χρόνου σε τακτικές και σε δευτερεύουσες ο μέσος εργαζόμενους του ΟΣΕ έχασε 13.000Є ή 32% και ο μέσος εργαζόμενος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ έχασε 19.300Є ή 41%. Από αυτές τις μειώσεις, από το διωγμό των τεχνητά πλεοναζόντων, από την απαράδεκτη απόφαση τους να μειώσουν την εργοδοτική εισφορά στα ασφαλιστικά ταμεία από 39,5% σε 27% (εφαρμογή του ν. Ρέππα του 2002) έχουν όλα τα περιθώρια να υπερκαλύψουν το στόχο των επιχειρησιακών σχεδίων για μείωση του μισθολογικού κόστους:
Σημ.: Ακόμη κι αν δεν μειώσουν τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές (όπως προβλέπεται στο επ. σχ.) η μείωση στον ΟΣΕ θα είναι 169 εκατ.Є ή 63% και στη ΤΡΑΙΝΟΣΕ στα 82,7 εκατ. Є ή 71%.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι: Με όλες τις ΣΣΕ από το 1993 μέχρι το 2009 σε ισχύ, οι στόχοι του επ. σχ. σε ότι αφορά τη μισθολογική δαπάνη, έχουν υπερκαλυφθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να προσεγγίζουν τους στόχους που είχαν βάλει για το 2013!!! Γιατί λοιπόν οι κραυγές, οι απειλές και οι εκβιασμοί από κυβέρνηση, ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ να ψηφιστεί άρον άρον η ΣΣΕ του 2011;;;; Και πως το Νοέμβρη του 2010, έκριναν και ψήφισαν στη Βουλή:
1.- Ότι ο ΟΣΕ θα σωθεί με μισθολογικό κόστος 122,5 εκατ.€ και 4 μήνες μετά κρίνουν, ότι με μισθολογικό κόστος 93 εκατ.€ (δηλαδή 24% μικρότερο) κινδυνεύει;
2._ Ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα σωθεί με μισθολογικό κόστος 42,5 εκατ.€ και 4 μήνες μετά κρίνουν ότι με μισθολογικό κόστος 31 εκατ.€ (δηλαδή 27% μικρότερο) κινδυνεύει;
Η κυβέρνηση με την υπογραφή της ΣΣΕ επιδίωκε 3 πράγματα:
1.- Να περάσει ένα ποσοστό 20-25% των τακτικών αποδοχών στο κουτάκι της προσωπικής διαφοράς. Έτσι μείωσαν 20-25% τους μισθούς των νεοπροσλαμβανόμενων και αδυνάτισαν τα όποια νομικά επιχειρήματα είχαν οι μεταφερόμενοι για να διεκδικήσουν ανάκτηση των χαμένων μέσω δικαστηρίων. Ακόμη τους δίνεται η δυνατότητα στο μέλλον, αν χαρακτηρίσουν την προσωπική διαφορά ως δευτερεύουσα απολαβή, να μειώσουν το μισθολογικό κόστος κατά 6-7%. Ειδικά σε αυτό το θέμα που έχει άμεση σχέση και με τις συντάξεις, απαιτούνται ξεκάθαρες απαντήσεις τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τη Διοίκηση του ΙΚΑ.
2. Να προσυπογράψει και η ΠΟΣ το τρομερό άρθρο 19 του ν. 3891/10 του οποίου η συνταγματική νομιμότητα ακροβατεί. Η πλειοψηφία της ΠΟΣ (ΠΑΣΚ) νομιμοποίησε και αυτό το άρθρο αναγνωρίζοντας την επικυριαρχία του εργοδότη στα μισθολογικά και ταυτόχρονα παραιτήθηκε από τη δυνατότητα της να διεκδικήσει την ακύρωση του στα δικαστήρια.
3.- Να καθυποτάξουν πλήρως το σ.κ. ενόψει του δεύτερου γύρου που θα έχει κανονισμούς, οργανογράμματα, νέες μειώσεις προσωπικού και μισθών, ξεπουλήματα και πολλά άλλα στο βαθμό που τα έσοδα θα παραμένουν καθηλωμένα. Παρεμπιπτόντως οι Διοικήσεις «κέρδισαν και τη μάχη» για το επίδομα θέσης και το επικίνδυνο – ανθυγιεινό, αν και τα επ. σχ. προβλέπουν αυτά τα επιδόματα και μάλιστα ως αυτοτελή, καταργώντας φυσικά και το δικαίωμα όσοι συμπληρώνουν τις προϋποθέσεις το επόμενο διάστημα, να παίρνουν το επίδομα θέσης.
Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,
όλα αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι σιδηροδρομικοί έδωσαν και με το παραπάνω. Αποδεικνύουν ότι το πρόβλημα ΟΣΕ/ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν είναι οι μισθοί αλλά η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης. Στη σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση και τις Διοικήσεις ΟΣΕ/ΤΡΑΙΝΟΣΕ επιχείρηση ΣΟΚ και ΔΕΟΣ, η ΠΟΣ και τα σωματεία έπρεπε να απευθυνθούν στα άλλα συνδικάτα, στην κοινωνία, στους επιστημονικούς συλλόγους, στους βουλευτές και τα κόμματα και πρωτίστως, στους εργαζόμενους και στη νεολαία. Να αποκαλύψουν, να ξεμπροστιάσουν, να καταγγείλουν. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έκαναν, όπως σε κάθε ευκαιρία προτείναμε.
Αντί οι συνδικαλιστές μέλη του ΠΑΣΟΚ να πάνε μαζικά στο κόμμα τους και να θέσουν τα δικά τους διλήμματα στη λογική: ή οι προτάσεις σας ή εμείς, δεν το έκαναν. Δεν ήθελαν; Δεν μπορούσαν; Εάν γίνονταν όλα αυτά, είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις θα ήταν άλλες. Αν τελικά πήγαινε η ΣΣΕ στη Βουλή, θα βρίσκαμε ανέλπιστους συμμάχους ακόμη και εντός της Βουλής, γεγονός που θα μεγάλωνε τα προβλήματα που είχε ο κ. Ρέππας να νομοθετήσει. Πόσο μάλλον σε μια περίοδο που ετοιμάζεται ενιαίο μισθολόγιο για όλες τις ΔΕΚΟ που θα συζητηθεί έτσι κι αλλιώς στη Βουλή. Τίποτα από αυτά δεν έγινε και οδηγηθήκαμε σε μια τεράστια ήττα με κατεβασμένα κεφάλια και χέρια. Οι υποσχέσεις των πρωταγωνιστών για άρση αδικιών που μόλις την προηγούμενη υπέγραψαν, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ομολογία και παραδοχή αυτής της ταπεινωτικής συνθηκολόγησης.
Οι σιδηροδρομικοί μπροστά «στις ήττες που το μέλλον θα φέρει» πρέπει να ανασυγκροτηθούν. Να ενισχύσουν τις άμυνες τους μέσω συνδικάτων με ταξική αγωνιστική αυτόνομη γραμμή.
ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
