Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Ουσιαστικές επισημάνσεις για τον ΟΣΕ.

Πριν συζητήσουμε για την οποιαδήποτε αναγκαιότητα περιορισμού των ελλειμμάτων, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί πιο είναι το πραγματικό έλλειμμα και ποιές είναι οι οφειλές του κράτους προς τον ΟΣΕ, που κακώς καταγράφονται ως έλλειμμα λειτουργίας του Οργανισμού αντί να καταγραφούν ως μη καταβολή των οφειλομένων από το δημόσιο σ’ αυτόν. Θα πρέπει επίσης να αποκατασταθεί ο υγιής ανταγωνισμός στις μεταφορές και να αρθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός του ΟΣΕ από τα μέσα της οδικής μεταφοράς με τις πλάτες και τις ευλογίες του κράτους.
Για να αναλύσουμε τις αιτίες που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν ελλείμματα στον Ο.Σ.Ε., θα πρέπει να ανατρέξουμε στο τέλος της δεκαετίας του '50, όταν άρχισε στην Ελλάδα υπό την πίεση ντόπιων και ξένων συμφερόντων, η μεθοδευμένη απαξίωση του σιδηροδρόμου και η σκανδαλώδης, άμεση ή έμμεση, επιδότηση της οδικής μεταφοράς, εις βάρος του πρώτου, χωρίς κανένα σχεδιασμό.
Για τον σιδηρόδρομο η πολιτική που ακολουθήθηκε είχε ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση ελλειμμάτων:
1. λόγω της επιβάρυνσής του με την κατασκευή και τη συντήρηση της υποδομής του (ενώ κανένα άλλο μέσο μεταφοράς δε πληρώνει για την υποδομή του)
2. λόγω της μη καταβολής από το κράτος των δαπανών δημόσιας υπηρεσίας, εννοώντας δαπάνες κοινωφελούς πολιτικής (φθηνά εισιτήρια, δωρεάν εισιτήρια για ορισμένες κατηγορίες επιβατών, διατήρηση δρομολογίων ή και λειτουργία γραμμών οικονομικά ασύμφορων σε λειτουργία)
3. λόγω του ότι οι διάφορες κυβερνήσεις ωθούσαν το σιδηρόδρομο στην εύκολη λύση του δανεισμού για την αντιμετώπιση των δαπανών της λειτουργίας του ή και για την κατασκευή και τη συντήρηση της υποδομής του χωρίς να μεριμνούν για την ολοκλήρωση των επενδύσεων (που θα απέφεραν έσοδα)
4. λόγω του ότι εκάλυπταν με δανεισμό του σιδηροδρόμου, την «ιδία συμμετοχή» του δημοσίου στην κατασκευή έργων που χρηματοδοτούνταν από τα κοινοτικά ταμεία (βάσει της απόφασης «ιδίας συμμετοχής» στα χρηματοδοτούμενα έργα από τα Ταμεία της Ευρωπαικής Ένωσης).
Σκέψεις και Προτάσεις Υπό την αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού θα πρέπει να επιτραπεί και πάλι στον ΟΣΕ να λειτουργεί τις τροφοδοτικές γραμμές του δικτύου του και όπου κρίνει σκόπιμο και λεωφοριακές γραμμές σε περιοχές χωρίς δίκτυο. Η κατάργηση του μονοπωλίου των ΚΤΕΛ θα συμβάλλει στη δημιουργία σύγχρονων και αξιόπιστων μεταφορών, βελτιώνοντας την ποιότητα της ζωής των πολιτών, προστατεύοντας το περιβάλλον και συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Η ανάπτυξη του σιδηρόδρομου συνεπάγεται:
 μείωση των οδικών ατυχημάτων
 γρήγορη, αξιόπιστη και φθηνή μεταφορά
 μαζική μεταφορά εμπορευμάτων με χαμηλό κόστος
 προστασία του περιβάλλοντος
 ανέσεις και δυνατότητες που αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής των πολιτών
 στήριξη των κινητοποιήσεων σε περιπτώσεις κρίσεων
 μείωση των εισαγομένων καυσίμων που πληρώνουμε σε συνάλλαγμα
 τη δημιουργία εναλλακτικών τουριστικών επιλογών (heritage trains
Οι ιδιωτικοποιήσεις του σιδηρόδρομου δεν είναι επιτυχείςΣτην Αγγλία, όπου επελέγη ένας διαφορετικός δρόμος διαχείρισης των μεταφορών με εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρομικού δικτύου (το κόστος των επενδύσεων και της λειτουργίας επιβαρύνει τις επιχειρήσεις που λειτουργούν την κάθε γραμμή), οι επενδύσεις στον σιδηρόδρομο περιορίστηκαν δραστικά, με αποτέλεσμα την πλημμελή εξυπηρέτηση των πολιτών και τα συχνά δυστυχήματα. Μετά το τελευταίο πολύνεκρο δυστύχημα, η υποδομή των Βρεταννικών σιδηροδρόμων έτέθη και πάλι υπό τον έλεγχο του κράτους. Θέλουμε την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου στη χώρα μας;
Αν ναι , τότε ας σταματήσουμε να διαμαρτυρόμαστε για το κόστος της ζωής, τα οδικά ατυχήματα, το περιβάλλον και να προβάλλουμε ως άλλοθι τα ελλείμματα των δημοσίων επιχειρήσεων, για τις κυβερνητικές αποφάσεις που υποβαθμίζουν την ζωή μας .
Οι πολιτικοί ας πουν την αλήθεια Ας μας πουν καθαρά οι πολιτικοί για τις επιλογές τους, αλλιώς μας εξαπατούν, παραποιώντας την αλήθεια με σκοπό την αποδοχή αυτών που διαφορετικά, πιθανόν, να μην αποδεχόμασταν! Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όπου απαιτείται, δε θα πρέπει να εξυγιανθούν και να εκσυγχρονισθούν οι Δημόσιες επιχειρήσεις και να εκλείψουν οι παρεμβάσεις Υπουργών και άλλων πολιτικών στην λειτουργία τους , για μικροπολιτικούς λόγους . Όμως η συρρίκνωση και η απαξίωση του σιδηρόδρομου συνεπάγεται σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις για την Εθνική Οικονομία, το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής μας.